Verbum

уро́чышча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Участак, адрозны ад навакольнай мясцовасці, напр., балота, лес сярод поля.

забало́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; зак.

Ператварыцца ў балота.

Бераг забалоціўся.

|| незак. забало́чвацца, -аецца.

тарфяні́сты, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе торф, багаты на торф.

Тарфяністае балота.

|| наз. тарфяні́стасць, -і, ж.

цяжкапрахо́дны, -ая, -ае.

Такі, па якім або праз які цяжка прайсці.

Цяжкапраходнае балота.

|| наз. цяжкапрахо́днасць, -і, ж.

шабулды́хнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак. (разм.).

3 шумам, хутка ўпасці, уваліцца ў ваду, балота і пад.

вя́зкі, -ая, -ае.

1. Цягучы, клейкі.

Вязкае рэчыва.

2. Ліпкі, які засмоктвае, гразкі.

Вязкае балота.

|| наз. вя́зкасць, -і, ж.

кулі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Невялікая балотная птушка з доўгімі нагамі і доўгай дзюбай.

Кожны к. сваё балота хваліць (прыказка).

тарфяны́, -а́я, -о́е.

1. Які змяшчае ў сабе торф.

Тарфяное балота.

2. Які звязаны са здабычай і апрацоўкай торфу.

Тарфяныя машыны.