baize

[beɪz]

n.

ба́йка f. (ткані́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

баёк, байка, м.

У агнястрэльнай зброі — частка ўдарніка, якая разбівае капсуль пры выстрале. Баёк затвора вінтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кучба́й ’байка’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц.). Другая частка складанага слова да байка (гл.), баёвік (гл.). Першая, відаць, да коц (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чатырохрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае чатыры радкі, складаецца з чатырох радкоў. Байка [Багушэвіча] складаецца з чатырохрадковых строф з перакрыжаванай рыфмоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афарысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы афарызму, падобны да яго; які мае ў сабе афарызмы. Байка — жывое, цікавае, фабульнае апавяданне, напісанае афарыстычнай мовай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАРСАВА́НАЯ ТКАНІ́НА,

тканіна з ворсам (начосам). Ворс утвараюць канцы валокнаў, якія выцягваюцца на паверхню тканіны пры варсаванні. Варсаванне павышае цеплаахоўныя ўласцівасці і зносаўстойлівасць тканін. Найб. пашыраныя баваўняныя (мультан, фланель, байка, замша) і шарсцяныя (байка, бобрык). Да варсаваных тканін адносяцца многія віды коўдраў і некаторыя віды сукнаў і драпаў (велюр).

т. 4, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Пры́шта ’байка, показка’ (ТС). Гл. прьгчта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fable [ˈfeɪbl] n.

1. ба́йка;

Aesop’s fables ба́йкі Эзо́па

2. не́быль, небылі́ца; ка́зка

3. леге́нда, міф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мультба́йка ’мультан’ (Ян.). Да мульт і байка 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Fábel

f -, -n

1) ба́йка; ка́зка

2) фа́була, сюжэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)