смоше́нничать сов., разг. змахлява́ць; (сплутовать) скруці́ць; (обмануть) ашука́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

абжу́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм. Ашукаць у карыслівых мэтах; абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обмишу́лить сов., разг. абдуры́ць, мног. паабду́рваць, ашука́ць, мног. паашу́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сплутова́ть сов., разг. змахлява́ць, скруці́ць; (обмануть) ашука́ць; (схитрить) схітрава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

okłamać

зак. ашукаць, падмануць;

okłamać władze szkolne — ашукаць школьнае кіраўніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Абрамі́зіць ’ашукаць, абмануць’ (КЭС). Гл. раміз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Акушэ́нец ’махляр’ (Касп.) да ашуканец. Гл. ашукаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oszukać

зак. ашукаць, падмануць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bemógeln

vt разм. ашука́ць, абдуры́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

абману́ць, ✂; зак.

  1. Схлусіць, наўмысна сказаць каму-н. няпраўду.

  2. Ашукаць.

    • А. пакупніка.

  3. Не апраўдаць чыіх-н. спадзяванняў, падвесці, падмануць.

    • Абяцаў быць і абмануў.

|| незак. абманваць, ✂.

|| наз. абман, ✂ і абманванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)