clearing [ˈklɪərɪŋ] n.

1. ачы́стка, расчы́стка

2. прага́ліна, прага́л, паля́на

3. finance клі́рынг, безная́ўны разлі́к памі́ж ба́нкамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Verzóllung

f -, -en апла́та мы́та [по́шліны]; ачы́стка мы́там [по́шлінай] (тавараў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шчо́лачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ў сваім саставе шчолач. Шчолачны раствор. Шчолачныя злучэнні. Шчолачная рэакцыя.

2. Спец. Які ўтварае шчолач. Шчолачныя металы. Шчолачныя горныя пароды.

3. Спец. Які дзейнічае з дапамогай шчолачы. Шчолачны акумулятар. Шчолачная ачыстка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРА́НЬЕСТАД,

(Oranjenstad), горад, адм. ц. Аруба (архіпелаг М.Антыльскіх а-воў). 20 тыс. ж. (1988). Гавань. Міжнар. аэрапорт Куін Беатрыкс. Ачыстка нафты. Суднарамонтнае прадпрыемства. Турызм.

т. 1, с. 453

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

піралюзі́т

(ад піра- + гр. lusis = ачыстка)

мінерал, двухвокіс марганцу чорнага колеру, які ўтварае рыхлыя або шчыльныя скрытакрышталічныя масы; руда марганцу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Áufräumung

f -, -en

1) прыбіра́нне, ачы́стка; навядзе́нне пара́дку

2) устаране́нне, ліквіда́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

clearance [ˈklɪərəns] n.

1. ачы́стка, расчы́стка;

a clearance sale распро́даж

2. устаране́нне перашко́ды

3. дазво́л, до́пуск;

security clearance праве́рка добранадзе́йнасці

4. паля́на, ля́да

5. tech. зазо́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

czyszczenie

czyszczen|ie

н. чыстка; ачыстка; чышчанне;

proszek do ~ia — парашок для чысткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Fréimachung

f -, -en

1) вызвале́нне, ачы́стка (вуліцы і г.д.)

2) апла́та пашто́вым збо́рам [мы́там]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перакрышы́ць, ‑крышу, ‑крышыш, ‑крышыць; зак., што.

1. Пакрышыць, раздзяліць, раздрабіць што‑н. поўнасцю або ўсё, многае. Трэба яшчэ горы перавярнуць, пакуль дойдзе чарга да пасадкі. Ачыстка, раўнаванне. А затым — узварушыць здзірванелы пласт дыскамі. Усе дзікія карэнні перакрышыць, павыцягваць... Тады трактар. Кулакоўскі.

2. Парэзаць, пасекчы што‑н. яшчэ раз, нанава. Перакрышыць тытунь драбней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)