чад, -у, М -дзе, м.

1. Удушлівы атрутны газ, які ўтвараецца пры няпоўным згаранні вугалю з прычыны недастатковага прытоку паветра.

Ад чаду балела галава.

2. Едкі, удушлівы дым, утвораны пры гарэнні (звычайна тлушчу).

3. перан. Стан самазабыцця, нястрымнага праяўлення якіх-н. пачуццяў.

|| прым. ча́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jadowity

1. ядавіты; атрутны;

2. перан. з’едлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

отравля́ющий

1. прич. які (што́) атру́чвае;

2. прил. атру́тны;

отравля́ющие вещества́ атру́тныя рэ́чывы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Тава́рач, това́рач ’расліна шальнік, Alisma’ (ельск., Жыв. сл.). Няясна, магчыма, да наступнага слова (гл.) з семантыкай ’неядомы, шкодны’, таму што ён атрутны, параўн. укр. жабник ’шальнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blister gas

атру́тны газ, які́ выкліка́е пухіры́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

іпры́т м. хім. (атрутны газ) Yperít n -s, Sénfgas n -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

noxious

[ˈnɑ:kʃəs]

adj.

1) ве́льмі шко́дны; атру́тны

2) ліхадзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

venomous

[ˈvenəməs]

adj.

1) ядаві́ты; атру́тны

2) зласьлі́вы; зье́длівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

смертано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які нясе, выклікае смерць (у 2 знач.). Смертаносны сок. Смертаносныя мікробы. □ [Алаіза] хоча зазірнуць у душу салдата, які пасылаў у натоўп смертаносныя кулі. Арабей. Недзе дождж прайшоў.. — Ды не той — Гаючы, жыватворны, А — атрутны, смертаносны лівень. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арсі́н

(ад арсен)

злучэнне мыш’яку з вадародам, бясколерны атрутны газ з пахам часнаку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)