Drink has been the bane of his life. П’янства згубна паўплывала на яго жыццё.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Труці́зна ‘атрута’ (Нас., Байк. і Некр., Жд. 3, ТС; шальч., Сл. ПЗБ), ‘шкодная для здароўя ежа, выпіўка, лякарства’ (полац., Нар. сл.); ‘ядахімікат’ (Сл. ПЗБ). труты́зна ‘атрута’ (стол., Нар. лекс.), труты́зно ‘тс’ (Клім.; кам., Жыв. НС), турці́зна ‘тс’ (стаўб., Сл. ПЗБ). Ст.-бел.трутизна ‘тс’ (1578 г.) запазычана са ст.-польск.trucizna ‘тс’ (Жураўскі, SOr, X (1), 40; Булыка, Лекс. запазыч., 130).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Géifer
m -s
1) слі́на, пе́на
2) перан.; атру́та
~ sprítzen — зло́снічаць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
віпрато́кс
(ад лац. vipera = гадзюка + toxicum = атрута)
лекавы прэпарат (мазь) са змяінага яду, які выкарыстоўваецца пры рэўматызме, артрыце і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Тру́тка ‘атрута’ (беласт., Сл. ПЗБ). З польск.trutka ‘тс’ (Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 5, 133), у мове паляўнічых ‘прынада, запраўленая атрутай’ (Варш. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пацуко́вы, пацучы́ны Rátten-;
пацучы́ная па́стка Ráttenfalle f -, -n;
пацучы́ная атру́та Ráttengift n -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
venom
[ˈvenəm]
n.
1) яд (гадзю́каў, павуко́ў, пчо́лаў)
2) атру́таf.
3) Figur. злосьць, зье́длівасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
virulent
[ˈvɪrələnt]
adj.
1) ве́льмі атру́тны; сьмяро́тны, забо́йчы
a virulent poison — сьмяро́тная атру́та
2) зье́длівы; ве́льмі варо́жы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
miazmaty
мн.
1.уст. міязмы; ядавітыя выпарэнні;
2.перан. кепскія ўплывы; атрута
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АПРО́ШЧАННЕ ў мовазнаўстве, марфалагічны працэс; знікненне межаў паміж марфемамі, у выніку чаго з дзялімай асновы атрымліваецца недзялімая. Напр., бел. «воблака» <*ob=vlakъ<*ob=volkъ. Апрошчанне — частая з’ява пры запазычанні: бел. «варштат» < польск. warsztat < ням. Werkstatt ням. Werk ‘праца’ + Stätte ‘месца’. З апрошчваннем звязаны працэс дээтымалагізацыі і страты сувязі паміж роднаснымі словамі (бел. «трава — атрута», рус. «нож — заноза») і фузійны тып далучэння марфем (гл.Фузія). Тэрмін прапанаваны В.А.Багародзіцкім.