Тру́тка ‘атрута’ (беласт., Сл. ПЗБ). З польск. trutka ‘тс’ (Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 5, 133), у мове паляўнічых ‘прынада, запраўленая атрутай’ (Варш. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)