potępienie

н. асуджэнне, ганьбаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dezaprobata

ж. асуджэнне; ганьбаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

damnation [dæmˈneɪʃn] n.

1. праклён, пракля́цце

2. асуджэ́нне (на пакуты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праклён, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Крайняе і беспаваротнае асуджэнне са злавесным прадраканнем, пажаданнем (высок.).

П. вайне.

2. Гнеўнае, лаянкавае слова.

Наўздагон сыпаліся праклёны.

3. Ужыв. як выклічнік для выказвання гневу, крайняга раздражнення (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

censure [ˈsenʃə] n. fml асуджэ́нне, ганьбава́нне;

a vote of censure во́тум недаве́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абсвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак., каго-што.

Свістам выказаць каму‑н. сваё неадабрэнне, асуджэнне, пагарду. // Абвеяць са свістам (пра вецер).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пагу́дка ’чутка, размова, звестка’ (ТСБМ, Яруш., Др.-Падб.), ’напеў, мелодыя, песня’ (ТСБМ), ’ганьба, асуджэнне’. Укр. погу́дка ’асуджэнне’, рус. погу́дка ’мелодыя, напеў, прыгаворка’. З суф. ‑ка ад пагудзець < гудзець (гл.). Параўн. яшчэ пагу́дзіць ’паганьбіць, асудзіць’ (Шат.), ’абсмяяць’ (Сл. ПЗБ), ’палаяць, пакрычаць’ (Сцяшк. МГ). Апошні дзеяслоў з польск. pogudzić ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verdámmung

f -, -en

1) асуджэ́нне

2) пракля́цце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Míssbilligung

f -, -en неўхвале́нне, асуджэ́нне, ганьбава́нне, непрызна́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гане́нне н (асуджэнне, абгавор) Schmähung f -, -en, Míssbilligung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)