ізалява́ны, -ая, -ае.

1. Адасоблены, асобны.

І. пакой.

Ізаляваная група.

2. Пакрыты ізаляцыяй (у 2 знач.; спец.).

І. провад.

|| наз. ізалява́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сепара́тны, -ая, -ае.

Асобны, адасоблены ад іншых.

С. дагавор.

С. мір (заключаны без ведама і згоды сваіх ваенных саюзнікаў).

|| наз. сепара́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

separat

м. асобны адбітак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асо́біна, ‑ы, ж.

Кожны асобны арганізм, які самастойна існуе; індывідуум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

separable [ˈsepərəbl] adj. (from) асо́бны;

Are these parts separable? Гэтыя часткі аддзяляюцца?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

separát

a сепара́тны, асо́бны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

о́пус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Асобны музычны твор у шэрагу іншых твораў таго ж аўтара (спец.).

2. Твор, праца (жарт.).

Пазнаёмся з маім першым опусам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адасо́блены, -ая, -ае.

1. Асобны.

Жыць адасоблена (прысл.).

2. У граматыцы: выдзелены ў гаворцы інтанацыяй і паўзамі, на пісьме — знакамі прыпынку.

А. зварот.

|| наз. адасо́бленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

індыві́дуум, ‑а, м.

Кніжн. Кожны самастойна існуючы жывы арганізм; асобіна. // Асобны чалавек, асоба.

[Лац. individuum — асобіна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінасту́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Асобны экземпляр, адбітак кінафільма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)