spryskać

зак. спырснуць, апырскаць;

spryskać wodą — апырскаць вадою

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спы́рснуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., каго-што.

Пырскаючы на каго-, што-н., намачыць, апырскаць.

С. бялізну.

С. валасы лакам.

|| незак. спы́рскваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спы́рскванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблю́згаць

‘апырскаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аблю́згаю аблю́згаем
2-я ас. аблю́згаеш аблю́згаеце
3-я ас. аблю́згае аблю́згаюць
Прошлы час
м. аблю́згаў аблю́згалі
ж. аблю́згала
н. аблю́згала
Загадны лад
2-я ас. аблю́згай аблю́згайце
Дзеепрыслоўе
прош. час аблю́згаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абры́зкаць

‘апырскаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абры́зкаю абры́зкаем
2-я ас. абры́зкаеш абры́зкаеце
3-я ас. абры́зкае абры́зкаюць
Прошлы час
м. абры́зкаў абры́зкалі
ж. абры́зкала
н. абры́зкала
Загадны лад
2-я ас. абры́зкай абры́зкайце
Дзеепрыслоўе
прош. час абры́зкаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аплява́цца, аплююся, аплюешся, аплюецца; аплюёмся, аплюяцеся; зак.

Разм. Апляваць, апырскаць сябе слінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спы́рскаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Пакрапіць пырскамі, апырскаць.

С. вадой падлогу.

2. што. Выпырскаць, зрасходаваць.

С. увесь адэкалон.

|| незак. спы́рскваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спы́рскванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

obryzgać

зак. апырскаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

opryskać

зак. апырскаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абхлю́паць

‘апырскаць, намачыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абхлю́паю абхлю́паем
2-я ас. абхлю́паеш абхлю́паеце
3-я ас. абхлю́пае абхлю́паюць
Прошлы час
м. абхлю́паў абхлю́палі
ж. абхлю́пала
н. абхлю́пала
Загадны лад
2-я ас. абхлю́пай абхлю́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час абхлю́паўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наадэкало́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Разм. Апырскаць каго‑, што‑н. адэкалонам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)