опыле́ние

1. бот. апыле́нне, -ння ср.;

2. (опыливание) с.-х. апы́льванне, -ння ср.; (раствором) апы́рскванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакрыжава́нне, ‑я, н.

1. Месца, дзе перасякаецца, перакрыжоўваецца што‑н. На перакрыжаванні вуліц. Перакрыжаванне прыцэлу.

2. Спец. Спарванне жывёл або апыленне раслін розных відаў, сартоў, народ для вывядзення новага віду, сорту, пароды жывёлы або расліны. Натуральнае перакрыжаванне культурных раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрафілі́я

(ад гідра- + -філія)

апыленне некаторых водных раслін пры дапамозе вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

алага́мія

(ад ала- + -гамія)

апыленне кветкі адной расліны пылком кветкі іншай расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кантарафілі́я

(ад гр. kantharos = жук + -філія)

перакрыжаванае апыленне раслін пры дапамозе жукоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апылі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

1. Зрабіць апыленне (у 1 знач.). «Кольки ж.. яны зробяць вылетаў за дзень! — думае.. [Міхалка]. — Колькі кветак апыляць, колькі мёду назносяць у соты!» Якімовіч.

2. Пакрыць пылападобным атрутным саставам расліны, глебу, вадаёмы з мэтай знішчэння шкодных насякомых або ўзбуджальнікаў хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энтамафілі́я

(ад энтама- + -філія)

перакрыжаванае апыленне раслін пры дапамозе насякомых; насякомаапыленне (параўн. арнітафілія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

скрыжава́нне н

1. (дарог і г. д) Kréuzung f -, -en;

скрыжава́нне ву́ліц Stráßenkreuzung f;

2. біял (спарванне, апыленне) Kréuzung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капрыфіка́цыя

(лац. caprificatio, ад caprificus = фігавае дрэва)

метад, які забяспечвае апыленне і плоданашэнне культурнага інжыру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГЕЙТАНАГА́МІЯ

(ад грэч. geitōn сусед + ...гамія),

апыленне ў межах адной расліны ў выніку пераносу пылку з кветкі на кветку. Напр., у парасонікавых раслін насякомыя поўзаюць па ўсім суквецці і пераносяць пылок, сабраны на адной кветцы, на рыльца песціка другой кветкі. Пры гейтанагаміі ў некат. раслін насенне зрэдку не ўтвараецца.

т. 5, с. 135

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)