rainfall [ˈreɪnfɔ:l] n. атмасфе́рныя апа́дкі;

an area with very low rainfall раён з ве́льмі ні́зкай ко́лькасцю атмасфе́рных апа́дкаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГІДРАМЕТЭО́РЫ

(ад гідра... + грэч. meteōros які лунае ў паветры),

атмасферныя ападкі, якія ўтвараюцца пры выдзяленні вільгаці з паветра на паверхні Зямлі і прадметаў — раса, іней, шэрань і інш. Першапачаткова пад гідраметэорам разумелі прадукты кандэнсацыі вадзяной пары ў атмасферы — воблакі, усе атм. ападкі.

т. 5, с. 230

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

opad, ~u

м. (часцей мн.

~y) — ападкі;

~y atmosferyczne — атмасферныя ападкі;

opad krwi мед. асяданне эрытрацытаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Níederschlag

m -(e)s, -schläge

1) аса́дак

2) pl атмасфе́рныя апа́дкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гідраметэо́ры

(ад гідра- + метэоры)

ападкі (туман, раса, іней і інш.), якія выдзяляюцца з атмасферы на зямную паверхню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

precipitation [prɪˌsɪpɪˈteɪʃn] n.

1. meteorol. апа́дкі (пра дождж, снег і да т.п.); выпада́нне апа́дкаў;

annual precipitation гадава́я ко́лькасць апа́дкаў

2. chem. асяда́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Джґаць ’біць, муштраваць’, ’сячы (пра ападкі)’, ’хутка ісці, заўзята есці’ (Сцяц.), ’хутка ісці, ехаць’ (Шат.), ’джаліць’ (БРС). Запазычанне з польск. dźgać ’калоць, пароць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

імгла́, -ы́, ж.

1. Ападкі ў выглядзе вельмі дробных кропелек дажджу, крышталікі інею ў паветры, дробны снег.

Асенняя і.

2. Пялёнка туману, пылу, дыму і пад.; смуга.

3. перан. Пра тое, што перашкаджае добра бачыць, успрымаць навакольнае.

Вочы наліваюцца імглой ад крыўды.

4. Пра невыразнае, незразумелае, забытае.

З імглы ўспамінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дождж, дажджу́, мн. дажджы́, дажджо́ў, м.

1. Атмасферныя ападкі ў выглядзе кропелек вады.

Два дні ішоў д. 3 вялікага грому малы д. (з нар.).

2. перан. Пра тое, што сыплецца ў мностве.

Д. асколкаў.

Д. канфеці.

○

Зорны дождж — з’яўленне на начным небе мноства метэарытаў.

|| памянш. до́жджык, -у, мн. -і, -каў, м.

|| прым. дажджавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атмасфе́рны atmosphärisch, Luft-;

атмасфе́рны ціск фіз, метэар Lúftdruck m -(e)s;

атмасфе́рныя апа́дкі (atmosphärische) метэар Níederschlä ge pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)