графі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да графіту. Графітныя матэрыялы. // Зроблены з графіту, з графітам. Графітны аловак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zatemperować

зак. (аловак) завастрыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

згры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; згры́з, -зла; згры́зены; зак.

1. што. З’есці грызучы.

З. сухар.

2. што. Сапсаваць грызучы.

З. аловак.

3. перан., каго (што). Змучыць (пра гора, сумненне і пад.).

|| незак. згрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rötel

m -s, - чырво́ны ало́вак [мяло́к]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ołówek

ołów|ek

м. аловак;

~ki kolorowe — каляровыя алоўкі;

~ek automatyczny — механічны аловак;

~ek do brwi — аловак для броваў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вастры́ць, вастру́, во́стрыш, во́стрыць; во́страны; незак., што.

1. Рабіць што-н. вострым.

В. серп, нож, брытву.

В. зброю (таксама перан.: рыхтавацца да ўзброенага нападу на каго-н.).

2. Рабіць завостраным (канец алоўка, пяра).

В. аловак.

|| зак. навастры́ць, -вастру́, -во́стрыш, -во́стрыць; -во́страны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; зак., што (спец.).

Раўнамерна расцерці, размазаць туш, аловак у ценявых месцах рысунка.

Р. чарцёж.

|| незак. растушо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. растушо́ўванне, -я, н. і растушо́ўка, -і, ДМ -шо́ўцы, ж.; прым. растушо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Малю́ка ’аловак’ (Сцяшк.). Утварэнне ад малява́ць з суфіксам ‑ка, як ваяваць > вая́ка. Не выключана, што паходзіць з малёўка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малява́нец, малява́нка ’каляровы аловак’ (Сцяшк. Сл.). Беларускі рэгіяналізм. Да маляваць. Аб суфіксе ‑ец гл. Сцяцко, Афікс. наз., 39–41.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

агры́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.

1. Абгрызены кавалак чаго-н., недаедзеная частка чаго-н.

А. яблыка.

2. Рэшта якога-н. прадмета, малапрыдатная для ўжывання.

А. алоўка (спісаны, кароткі аловак).

3. перан., зневаж. Пра каго-н., кім пагарджаюць, хто не заслугоўвае павагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)