ундэцымако́рд
(ад ундэцыма + акорд)
муз. акорд з шасці разнайменных гукаў, якія размеркаваны па тэрцыях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
септако́рд, ‑а, М ‑дзе, м.
У музыцы — акорд, які складаецца з прымы (асноўнага тону), тэрцыі, квінты і септымы.
[Ад лац. septimus — сёмы і іт. accordo — акорд.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нанако́рд
(ад нона + акорд)
акорд з пяці рознаіменных гукаў, якія размеркаваны або могуць быць размеркаваны па тэрцыях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
секстако́рд
(ад лац. sextus = шосты + акорд)
музычны акорд з трох гукаў, які ўключае інтэрвалы, тэрцыі і сексты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сэптако́рд
(ад лац. septimus = сёмы + акорд)
музычны акорд з чатырох рознаіменных гукаў, якія могуць быць размешчаны па тэрцыях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
секундако́рд
(ад секунда + акорд)
трэцяе абарачэнне септакорда.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фина́льный в разн. знач. фіна́льны;
фина́льный акко́рд муз. фіна́льны ако́рд;
фина́льный расчёт эк. фіна́льны разлі́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мінор ’музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі’, ’сумны, прыгнечаны настрой’ (ТСБМ). З рус. минор ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 84), якое з франц. mineure ’малая тэрцыя’, ’сумны’ ці з італ. minore ’тс’, якое з лац. minor ’меншы’. Слова магло прыйсці і праз польск. мову.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
akord, ~u
м.
1. муз. акорд;
fałszywy akord — фальшывы акорд;
brać ~y — браць акорды;
2. здзельная праца; здзельшчына;
pracować na akord — працаваць сумесна (разам; здзельна)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
арпе́джыо,
1. прысл. Спец. Спосаб выканання акордаў, пры якім тоны, што іх складаюць, бяруцца не адначасова, а па чарзе, звычайна ад ніжняга да верхняга.
2. у адз. нескл.; мн. арпе́джыі, ‑яў, н. Сам акорд, які выконваецца гэтым спосабам.
[Іт. arpeggio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)