нанако́рд

(ад нона + акорд)

акорд з пяці рознаіменных гукаў, якія размеркаваны або могуць быць размеркаваны па тэрцыях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фина́льный в разн. знач. фіна́льны;

фина́льный акко́рд муз. фіна́льны ако́рд;

фина́льный расчёт эк. фіна́льны разлі́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мінор ’музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі’, ’сумны, прыгнечаны настрой’ (ТСБМ). З рус. минор ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 84), якое з франц. mineure ’малая тэрцыя’, ’сумны’ ці з італ. minore ’тс’, якое з лац. minor ’меншы’. Слова магло прыйсці і праз польск. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

akord, ~u

м.

1. муз. акорд;

fałszywy akord — фальшывы акорд;

brać ~y — браць акорды;

2. здзельная праца; здзельшчына;

pracować na akord — працаваць сумесна (разам; здзельна)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

арпе́джыо,

1. прысл. Спец. Спосаб выканання акордаў, пры якім тоны, што іх складаюць, бяруцца не адначасова, а па чарзе, звычайна ад ніжняга да верхняга.

2. у адз. нескл.; мн. арпе́джыі, ‑яў, н. Сам акорд, які выконваецца гэтым спосабам.

[Іт. arpeggio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развіта́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да развітання; звязаны з развітаннем. Развітальныя словы. □ Андрэй узышоў на сярэднюю гару і спыніўся, развітальным поглядам абводзячы дарагія прасторы зямлі. Колас. Сярожу і Стася пахавалі ў той вёсцы, дзе была першая брыгадная застава, і ротай далі развітальны салют. Брыль. Час раз’ездаў настаў... Што ні вечар даўжэй Развітальныя вальсы, што вечар цішэй Развітальныя шэпты засмучаных пар. Куляшоў. // Наладжаны з прычыны развітання, ад’езду каго‑н. Развітальны вечар. □ Перад ад’ездам спецыяльна для .. [хлопцаў] Зіновій Цімафеевіч напаліў лазню, а Паліна Антонаўка прыгатавала развітальную вячэру. Нядзведскі.

•••

Развітальны акорд гл. акорд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіна́льны в разн. знач. фина́льный;

~ная сустрэ́ча — спорт. фина́льная встре́ча;

ф. ако́рд — муз. фина́льный акко́рд;

ф. разлі́к — эк. фина́льный расчёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́йны

1. (красиво, пропорционально сложённый, расположенный) стро́йный;

2. (логично построенный, упорядоченный) стро́йный; сла́женный;

~ная тэо́рыя — стро́йная тео́рия;

с. ако́рд — стро́йный акко́рд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міно́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мінору (у 1 знач.). Мінорны акорд. Мінорная гама. □ Наша тройка ціха павяла мінорны напеў папулярнай .. [у вайну] партызанскай песні. Пянкрат. І ў шчодрым музычным россыпу .. [Малышаў] улоўліваў толькі мінорныя адценні. Хадановіч.

2. перан. Разм. Сумны, журботны. Мінорны настрой. Мінорны тон верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мажо́р, ‑у, м.

1. Музычны лад, акорд якога складаецца з вялікай і малой тэрцыі і мае радасную, бадзёрую гукавую афарбоўку; проціл. мінор. / у знач. нязм. прым. Сімфонія сі-бемоль мажор.

2. перан. Разм. Вясёлы, радасны настрой. Захапленне .. [вясною] нараджала ў пісьменніка лад іскрыста-сонечнага мажору, лірычнага хвалявання, нястрыманай нічым радасці. Лойка.

[Фр. majeur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)