рэкрэа́цыя, -і, ж. (спец.).

Адпачынак, аднаўленне сіл пасля працы.

|| прым. рэкрэацы́йны, -ая, -ае.

Рэкрэацыйная зала (у навучальнай установе; уст.). Р. лес (прызначаны для адпачынку, аднаўлення сіл).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Адхла́н ’прахалода, адпачынак’ (Нас.), атхлань ’палёгка’ (Яруш.), адхланне ’спакой, адпачынак’ (Янк. II). Відаць, з адхолон, гл. халонуць. Параўн. Праабражэнскі, 2, 130. Магчыма, таксама кантамінацыя з адхлын ’адпачынак’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зая́ва, -ы, мн. -ы, зая́ў, ж.

1. Афіцыйнае паведамленне ў вуснай або пісьмовай форме.

Зрабіць заяву для друку.

2. Пісьмовая просьба аб чым-н.

Падаць заяву на адпачынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пражы́цца, -жыву́ся, -жыве́шся, -жыве́цца; -жывёмся, -жывяце́ся, -жыву́цца; -жы́ўся, -жыла́ся, -ло́ся; зак. (разм.).

Растраціўшы, пражыўшы ўсе свае грошы, застацца без сродкаў.

П. за адпачынак.

|| незак. пражыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прыці́нка ’адпачынак’; ’апірышча’; ’прадмет (рэч), які дае адпачынак і апірышча’ (Гарэц.). Да прыціна́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпачы́н, -ну м., см. адпачы́нак 1;

○ а. мета́лу — о́тдых мета́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

beúrlauben

1.

vt дава́ць адпачы́нак [во́дпуск]

2.

(sich) браць адпачы́нак [во́дпуск]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

туры́зм, -у, м.

Падарожжа па сваёй краіне або ў іншыя краіны, калі адпачынак спалучаецца з элементамі спорту ці пазнавальнымі задачамі.

Горны т.

Міжнародны т.

|| прым. турысты́чны, -ая, -ае.

Турыстычны маршрут.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

загара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і зага́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. загарэць.

2. перан. Бяздзейнічаць, рабіць вымушаны адпачынак у рабочы час (разм., жарт.).

Насення не падвезлі, сеяльшчыкі загараюць на полі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бестэрміно́вы únbefristet;

бестэрміно́вы адпачы́нак únbefristeter Úrlaub

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)