bedíngt

a умо́ўны, адно́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хто, каго́, каму́, каго́, кім, (аб) кім, займ.

1. пыт. Абазначае агульнае пытанне аб жывых істотах і пра стан каго-н.

Хто ідзе? Хто гэта? Каго ты прывёў?

2. Ужыв. ў знач. вылучальных або ўказальных займеннікаў: «каторы», «той».

Мала хто ўмеў так бегаць.

Многа зробіць, хто рана ўстане.

3. неазнач. Хто-небудзь, хтосьці (разм.).

Каб хто чуў, што ён гаварыў.

4. адносны. Падпарадкоўвае даданыя дапаўняльныя сказы.

У таго добрыя вынікі, хто стараецца працаваць.

5. адносны. Падпарадкоўвае даданыя дзейнікавыя сказы (пераважна пры наяўнасці ў галоўным сказе суадноснага слова «той»).

Хто пытае — той не блудзіць (прыказка). Хто сам на працы гарыць, той і людзям свеціць (прыказка).

6. адносны. Падпарадкоўвае даданыя азначальныя сказы; па знач. адпавядае слову «каторы».

Сабраліся ўсе тыя, хто разам ваяваў.

7. адносны. У спалучэнні з часціцай «ні» пачынае даданы ўступальны сказ.

Мы яго чакаем, хто б ён ні быў.

8. Ужыв. ў размеркавальным знач. пры супастаўленні членаў сказа і сказаў у знач.: «адно..., другое».

Хто спаў, а хто чытаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перанасяле́нне, ‑я, н.

Адносны лішак насельніцтва, уласцівы капіталістычнаму грамадству, дзе частка працаздольнага насельніцтва пазбаўлена магчымасці скарыстаць свае сілы для атрымання сродкаў існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

relative

[ˈrelətɪv]

1.

n.

1) свая́к -а́ m., свая́чка f.; радня́ f.

2) Gram. адно́сны займе́ньнік

2.

adj.

адно́сны, параўна́льны

•

- relative to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Relatívpronomen

n -s, - i -mina грам. адно́сны займе́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

względny

względn|y

1. адносны, параўнальны;

2. досыць добры; неблагі;

zaimek ~y грам. адносны займеннік;

liczba ~a мат. цэлы лік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Віновы 1 ’піковы’ (Касп.), укр. виновий ’тс’. Утворана ад ві́на 1 (гл.) і суф. ‑ов‑ы. Гл. яшчэ Унбегаун, Sel. Papers, 1969, 257.

Віновы 2 калодзезь (фалькл.) ’вінны, адкуль бяруць віно’ (віц., паст., Шырма, Песні). Адносны прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ов‑ы (як сасновы) ад віно́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

comparative

[kəmˈpærətɪv]

1.

adj.

1) параўна́льны

2) адно́сны, параўна́льны (кары́сьць, лёгкасьць)

3) параўна́льны (злу́чнік)

2.

n.

вышэ́йшая ступе́нь (прыме́тніка, прысло́ўя)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

като́ры, -ая, -ае, займ.

1. пыт. і адносны. Які іменна, які з некалькіх, які па парадку.

К. сыну год? К. раз едзеш у Полацк? Вазьмі касу, каторай учора касіў.

2. неазнач. Не першы, не адзін, а некалькі.

К. раз іду я гэтым лесам.

К. год чакаем сына на пабыўку.

К. час няма добрага надвор’я.

3. неазнач., часцей мн. Іншыя, некаторыя (разм.).

Каторыя ўжо прыехалі, а каторыя яшчэ ў дарозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэлятыві́зм

(ад лац. relativus = адносны)

1) прынцып адноснасці чалавечых ведаў;

2) філасофскае вучэнне, якое адмаўляе магчымасць аб’ектыўнага пазнання свету на падставе адноснасці ўсіх нашых ведаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)