negíeren

vt адмаўля́ць, адхіля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábleugnen

vt адмаўля́ць; адрака́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábsagen

vt адмаўля́ць; адмяня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

negate [nɪˈgeɪt] v. fml

1. зво́дзіць на нішто́, рабі́ць нядзе́йсным

2. адмаўля́ць, абвярга́ць (напр., існаванне чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rebuff​2 [rɪˈbʌf] v. дава́ць адпо́р; рэ́зка або́ знява́жліва адхіля́ць (прапанову, дапамогу і да т.п.); рашу́ча адмаўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deny

[dɪˈnaɪ]

v.t. -nied, -nying

1) пярэ́чыць

2) адмаўля́ць

to deny someone the favor — адмо́віць каму́-н. у паслу́зе

3) адмаўля́цца; адпіра́цца; адрака́цца

to deny oneself something — адмаўля́ць сабе́ ў чым-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zaprzeczać

незак.

1. адмаўляць; пярэчыць; абвяргаць;

2. komu czego не прызнаваць за кім чаго; адмаўляць каму ў чым;

гл. zaprzeczyć

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ На ба́х ’акурат, якраз’ (ваўкав., Арх. Федар.). Магчыма, суадносіцца з серб.-харв. бах, убах ’зусім’ (параўн. у выразе удрити у бах ’пярэчыць, адмаўляць’) і балг. хващам бъх ’?’, з якімі Брукнер (19) звязвае польск. bechtać, nabechtać ’паклёпнічаць, абгаворваць’, ц.-слав. бехма, бохма ’зусім, цалкам’. Гл. бах, бахаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vernéinen

vt адмаўля́ць

éine Fráge ~ — адмо́ўна адказа́ць на пыта́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áberkennen

* vt юрыд.

1) адмаўля́ць, не прызнава́ць

2) пазбаўля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)