паме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.

Пісьмовы знак, надпіс, адзнака.

•••

Стылістычная памета — спецыяльнае ўказанне ў слоўніку на сферу ўжывання слова, яго моўную афарбоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

colors

адзна́ка, во́пратка (арганіза́цыі, па́ртыі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wings

pl.

адзна́ка, дава́ная пілёту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Паме́та ’пісьмовы знак, подпіс, адзнака’ (ТСБМ). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад памеціць < меціць, мета (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

endorsement [ɪnˈdɔ:smənt] n.

1. публі́чная падтры́мка; ухвале́нне

2. BrE адзна́ка аб парушэ́нні ў вадзі́цельскіх права́х

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць развітога. Развітасць прамысловасць Развітасць густаў. □ Здольнасць дасягнуць псіхалагічнай глыбіні і паўнаты ў абмалёўцы характараў — адзнака мастацкай развітасці і спеласці таленту. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

при́знак м. адзна́ка, -кі ж.; (примета) прыме́та, -ты ж., разг. прыкме́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здавальня́юча,

1. Прысл. да здавальняючы.

2. у знач. наз. здавальня́юча, нескл., н. Адзнака, якой ацэньваюць сярэдні ўзровень ведаў, паводзін і пад.; пасрэдна. Атрымаць здавальняюча па фізіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wáhrzeichen

n -s, - прыкме́та, адзна́ка, сі́мвал

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zwíschenzensur

f -, -en адзна́ка з плю́сам [з мі́нусам]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)