абшалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Абабіць, абшыць што‑н. шалёўкай. Змайстраваў [Клім] аканіцы, а вуглы, акуратна абрэзаўшы, абшаляваў. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obdziergać

зак. абкідаць; абшыць краі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaszalować

зак. абшаляваць; абшыць шалёўкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паабшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Абшыць усё, многае.

П. рукавы футрам.

2. што. Абабіць што-н. з мэтай уцяплення.

П. сцены дошкамі.

3. каго (што). Пашыць для ўсіх, многіх вопратку, адзенне.

П. дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абірхава́ць ’нашыць на кажух «ірхі»’ (Шат.), абіршываць ’абшыць мехам’, абіршыць (КЭС), абіршыванне, абіршыны (Нас.). Гл. ірха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паабшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абшыць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабшываць насавыя хустачкі карункамі. Паабшываць сцены дошкамі. Паабшываць дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Абабіць, абшыць што‑н. шалёўкай; абшаляваць. Пашаляваць хату.

2. і без дап. Шаляваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абфутрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Абшыць футравінай што‑н. для ацяплення. Абфутраваць дзверы.

2. Спец. Абкласці футроўкай унутраныя сценкі металургічнай печы, топкі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obrzucić

зак.

1. закідаць;

2. абкідаць, абшыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Перашы́ўка (піряшы́ўка) ’перагародка ў хаце’ (Мат. Маг.). Да пера- і шыць (гл.), адно са значэнняў якога ’прыбіваць’, параўн. абшыць ’абвіць дошкамі’, перабіўка ’тонкая перагародка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)