абсолю́тный абсалю́тны; (совершенный, полный) по́ўны; (окончательный) канчатко́вы;

абсолю́тная величина́ мат. абсалю́тная велічыня́;

абсолю́тная и́стина филос. абсалю́тная і́сціна;

абсолю́тная мона́рхия полит. абсалю́тная мана́рхія;

абсолю́тная приба́вочная сто́имость эк. абсалю́тная прыба́вачная ва́ртасць;

абсолю́тная тишина́ абсалю́тная (по́ўная) цішыня́;

абсолю́тное большинство́ абсалю́тная бо́льшасць;

абсолю́тный нуль физ. абсалю́тны нуль;

абсолю́тный слух муз. абсалю́тны слых;

абсолю́тный чемпио́н спорт. абсалю́тны чэмпіён.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unconditioned [ˌʌnkənˈdɪʃnd] adj. psychol. безумо́ўны, абсалю́тны;

an unconditioned reflex безумо́ўны рэфле́кс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АНДРЫЯ́НАЎ Мікалай Яфімавіч

(н. 14.11.1952, г. Уладзімір),

расійскі спартсмен (гімнастыка). Абсалютны чэмпіён Алімпійскіх гульняў (1976, Манрэаль), алімпійскі чэмпіён у асобных відах мнагаборства (1972, Мюнхен, 1976). Абсалютны чэмпіён свету 1978, Еўропы 1975, СССР 1972—74. Чэмпіён свету 1974 і 1978, Еўропы і СССР у 1971—75 у асобных відах мнагаборства. Уладальнік Кубка свету 1975—77.

т. 1, с. 358

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

cold fact

informal абсалю́тны, аб’екты́ўны факт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bezwzględny

bezwzględn|y

1. бязлітасны, няшчадны, суровы, жорсткі;

~y przełożony — суровы начальнік;

2. абсалютны; безумоўны; поўны;

~y autorytet — абсалютны аўтарытэт;

3. безумоўны; абсалютны;

~a prawda — абсалютная праўда;

zero ~e фіз. абсалютны нуль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кічу́к ’начынены мясам страўнік’ (Вешт., ТС). Абсалютны сінонім да кіндзюк (гл.). Калі лічыць гэтыя словы аднаго паходжання, цяжка вытлумачыць фанетычныя змены (кін‑ дзюк > *кідзюк > *кіцюк > *кічук). Трэба памятаць, што дакладная цюркская крыніца для кіндзюк таксама адсутнічае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непадзе́льны, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца падзелу, драбленню, распаду на часткі.

Непадзельныя словазлучэнні.

2. Які не падлягае падзелу, знаходзіцца ў агульным валоданні.

Н. фонд.

3. Якога не дзеляць ні з кім; поўны, абсалютны.

Непадзельная ўлада.

4. У матэматыцы: які не дзеліцца без астачы.

Н. лік.

|| наз. непадзе́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dokumentny

разм. поўны, абсалютны; старанны; дакладны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

utter​1 [ˈʌtə] adj. по́ўны, абсалю́тны; кра́йні;

utter darkness абсалю́тная це́мра;

utter rubbish по́ўная лухта́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

implicit

[ɪmˈplɪsɪt]

adj.

1) безумо́ўны, абсалю́тны

2) схава́ны, падразумява́ны, недасказа́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)