кант¹, -а, М ка́нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Востры край, рабро чаго-н.

К. стала.

2. Каляровы шнурок, аблямоўка па краях або швах адзення, часцей форменнага.

3. Палоска, якой абклеены (абведзены) па краях у выглядзе рамкі малюнак, табліца і пад.

|| памянш. ка́нцік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. ка́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Bórte

f -, -n абшыўка; край; аблямо́ўка, кант

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шляк

(польск. szlak, ад ням. Schlag)

аблямоўка на тканіне, хустцы, шаліку і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

planking

[ˈplæŋkɪŋ]

n.

1) абшалёўваньне n.

2) дашча́ная аблямо́ўка або́ абшы́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

і́рха, ‑і, ДМ ірсе, ж.

1. Вузенькая палоска скуры або аўчыны, якая закладваецца ў шво кажуха, рукавіцы і інш.

2. Разм. Тасёмка або вузкая палоска аўчыны, якой абшываюць край адзення або абутку для ўпрыгожання; аблямоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obwódka

ж.

1. шляк; шлячок; беражок;

2. аблямоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

басо́н

(ад фр. passement = тасьма)

узорныя плеценыя вырабы (шнуры, тасьма, аблямоўка) для ўпрыгожання адзення, аздаблення мэблі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Апу́ха ’аблямоўка кажуха’ (БРС), ’дошкі, якія прымацоўваюцца на краях саламянай страхі’ (Інстр. I, Мат. Гродз., Бірыла, Бел. антр., 2, 22). Рус. зах. опуха, рус., укр. опушка, польск. opucha ’футравая аблямоўка’. Рус. значэнне ’край лесу’, як і бел. ’дошкі на краю страхі’, трэба лічыць пераносным ад ’аблямоўка адзення’. Агульнапрынятае тлумачэнне рус. опушка ад ст.-рус. опушити ’аблямаваць’ (суч. бел. апушыць), звязанага з пухъ (Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 159; Фасмер, 3, 147). Ст.-бел. опуха ўтворана, пэўна, у сувязі з гэтым жа дзеясловам (параўн. ст.-рус. просуха, прогрѣха, потѣха, утѣха). Апушына ’дошка з краю страхі’ < апух + ина.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подпу́шка ж.

1. (действие) апу́шванне, -ння ср., аблямо́ўка, -кі ж., аблямо́ўванне, -ння ср.; см. подпуша́ть;

2. (мех, подшитый к чему-л.) апу́ха, -хі ж., аблямо́ўка, -кі ж.;

3. (пушок) охотн. пушо́к, -шку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канто́вка ж., спец. канто́ўка, -кі ж., кантава́нне, -ння ср.; (окаймление) аблямо́ўка, -кі ж., аблямо́ўванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)