Жарло́чны ’пражэрлівы’ (Жд. 2) з польск.żarłoczny ’тс’, утворанага ад żarłok ’абжора’, з тым жа коранем, што жэ́рці (гл.). Жарлокъ ’абжора’ < польск. засведчана ў ст.-бел. на пачатку XVII ст. (Гіст. лекс., 96; Булыка, Запазыч., 113).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нярэ́па ’гультай’ (Сцяшк. Сл.). Запазычана з літ.пегёра ’абжора’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пражо́ра ’абжора’ (ТСБМ, Мат. Гом.), прожо́ра, пражы́ра (Сл. ПЗБ), про́жар ’калі шчупак адразу хапае ўсю прымашчу’ (паўн.-усх., КЭС). Рус.прожо́ра, прожера, укр.про́жирь, про́жра ’тс’. Да этымалогіі гл. абжора. Сюды ж прыметнікі: пражорны, пражорлівы, пражырны, пражарысты ’пражорлівы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
guzzler
[ˈgʌzlər]
n.
п’я́ніца, абжо́ра -ы m. & f.; гуля́ка -і m., распу́сьнік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gourmand
[ˈgʊrmɑ:nd]
n.
1) гурма́н -а m., гурма́нка f.
2) абжо́ра -ы m. & f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Nímmersatt
m - i -(e)s, -e ненажэ́рны, ненае́дны, абжо́ра
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ненажэ́рны ’ненасытны, прагны’ (Касп.), нінажо́ра ’абжора’ (шчуч., З нар. сл.). Да жэ́рці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пражо́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Той (тая), хто любіць многа есці; абжора. Вось коцік з’еў тварог з зялёнай міскі. Што за пражора гэты кіска.Шушкевіч./узнач.зб.Толькі ўпраўляйся наварыць свінням, каровам, авечкам, нарэзаць, намясіць, занесці ўсім, накарміць такую пражору.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kałdun
м.
1.разм. бруха, пуза;
2.разм.абжора
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)