абжо́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -жо́р і -жо́раў (разм.).

Прагны да яды, пражэрлівы, ненасытны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абжо́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абжо́ра абжо́ры
Р. абжо́ры абжо́р
Д. абжо́ру абжо́рам
В. абжо́ру абжо́р
Т. абжо́рам абжо́рамі
М. абжо́ру абжо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абжо́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абжо́ра абжо́ры
Р. абжо́ры абжо́р
Д. абжо́ры абжо́рам
В. абжо́ру абжо́р
Т. абжо́рай
абжо́раю		 абжо́рамі
М. абжо́ры абжо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абжо́ра м. и ж., разг. (о мужчине) обжо́ра, чревоуго́дник; (о женщине) обжо́ра, чревоуго́дница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абжо́ра, ‑ы, м. і ж.

Разм. Той, хто любіць многа есці; прагны да яды. Сярод.. [рыбак], свецячы белым распухлым жыватом, плаваў і сам абжора — шчупак. Аляхновіч. [Ярохін:] — А вось гэты тлусты пан, відаць, вялікі абжора. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абжо́ра ’чалавек, што многа есць’ (БРС, Бяльк., Касп.), рус. обжора, укр. обжора, ненажера да жэрці (гл.) < ob‑žьra < ob‑žьr‑ti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чревоуго́дник абжо́ра, -ры м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чревоуго́дница абжо́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обжо́ра разг. абжо́ра, -ры м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Крумі́ла ’абжора’ (Бяльк.). Гл. круміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)