распу́шчанасць ж. Úndiszipliníertheit f -;

по́бытавая распу́шчанасць Háltlosigkeit im persönlichen Lében; гл. тс. распуста

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Люксовы ’дабраякасны’ (гродз., Сцяшк. Сл.) — са скарочанага польск. luksusowy ’раскошны’ < лац. luxus ’свавольства, распуста’, ’марнатраўства’, ’раскоша’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

turpitude

[ˈtɜ:rpətu:d]

n.

1) ні́засьць, по́дласьць f.

2) распу́ста f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bawdry

[ˈbɔdri]

n.

1) непрысто́йнасьць, бессаро́мнасьць f.

2) распу́ста, разбэ́шчанасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

безнра́вственность

1. амара́льнасць, -ці ж.;

2. разбэ́шчанасць, -ці ж.; распу́ста, -ты ж.; см. безнра́вственный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sprośność

ж.

1. непрыстойнасць;

2. разбэшчанасць; распуста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Раскура́т (рыскура́т) ’распуста’ (слаўг., Нар. словатв.). Няясна. Магчыма, з пракура́т ’прайдзісвет’ (гл.), з заменай атаясамленага з прыстаўкай пачатковага пра- прыстаўкай рас-.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

debauchery

[dɪˈbɔtʃəri]

n. -ries

1) распу́ста f.

2) распу́снае жыцьцё

3) о́ргія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wszeteczeństwo

н. уст.

1. распуста;

2. распусны ўчынак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áusschweifung

f -, -en

1) распу́ста, разбэ́шчанасць

2) адхіле́нне (ад тэмы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)