Раскура́т (рыскура́т) ’распуста’ (слаўг., Нар. словатв.). Няясна. Магчыма, з пракура́т ’прайдзісвет’ (гл.), з заменай атаясамленага з прыстаўкай пачатковага пра- прыстаўкай рас-.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

debauchery

[dɪˈbɔtʃəri]

n. -ries

1) распу́ста f.

2) распу́снае жыцьцё

3) о́ргія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wszeteczeństwo

н. уст.

1. распуста;

2. распусны ўчынак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разду́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Распуснік, распусніца. А ў іх быў любімы сыночак-унук — Раздура, распуста, капрыза Янук. Яго абувалі, яго разувалі, Яго апраналі, Яго распраналі, Лішняга кроку Ступіць не давалі... Муравейка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieobyczajność

ж.

1. амаральнасць, распуста;

2. недалікатнасць; няветлівасць; грубіянства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

depravity

[dɪˈprævəti]

n., pl. -ties

1) мара́льная сапсу́тасьць, разбэ́шчанасьць, распу́снасьць, распу́ста f.

2) злы́я немара́льныя ўчы́нкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

шанава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.

1. Быць асцярожным, берагчыся. [Матка:] — А ўсё ж, дачушка, ой як трэба шанавацца! Асабліва цяпер, калі такая распуста па людзях пайшла. Колас. // Разм. Весці сябе прыстойна ў прысутнасці каго‑н. — Чаго ты прыстаеш? — умяшалася Надзя. — Хоць бы чужога чалавека шанаваўся. Мыслівец.

2. Зал. да шанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nierząd, ~u

м.

1. распуста; разбэшчанасць; прастытуцыя;

2. безуладдзе; анархія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

deprawacja

ж. кніжн. разбэшчванне; разбэшчанасць, распуста;

deprawacja nieletnich — разбэшчванне непаўналетніх

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

развра́т м.

1. (половая распущенность) распу́ста, -ты ж.;

2. (испорченность) разбэ́шчанасць, -ці ж.;

3. (избалованность) разг. разду́ранасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)