справа́джванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. справаджваць — справадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стажырава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стажыраваць і стажыравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стале́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. сталець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старажо́к, ‑жка, м.

Прыстасаванне, якое прыводзіць у дзеянне механізм пасткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стройваць — строіць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суперажыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. суперажываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфармірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сфарміраваць і сфарміравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́льванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счальваць — счаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. таптаць і таптацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тле́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. тлець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)