узлёт, ‑у, М ‑лёце, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. узлятаць — узляцець (у 1 знач.).

2. перан.; чаго. Кульмінацыя развіцця; росквіт, уздым. Як і ў гісторыі іншых старажытных гарадоў, у гісторыі Полацка мы бачым і перыяды бурнага ўзлёту, і перыяды заняпаду. Хадкевіч. Жыццё без узлётаў, пралікаў і спадаў, Вёз спрэчак калючых, нібыта асцё, Без спёкі, без хмар і густых снегападаў — Расклад ці інструкцыя, а не жыццё. Грахоўскі.

3. перан.; чаго. Уздым, натхненне. Узлёт сіл. Узлёт творчай думкі. Паэтычны ўзлёт. □ Многім паэтам вядомы ўзлёты і спады, з-пад аднаго і таго ж пяра выходзяць творы наўздзіўнай сілы і, поруч з імі, рэчы больш-менш бедныя і недасканалыя. Лужанін. Сапраўдным узлётам Купалы-лірыка былі чэрвень-ліпень 1911 года. .. У гэты час было напісана больш трыццаці вершаў. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ця́жкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць цяжкага. Сталы наўкруг, Застаўленыя шчыльна, Згіналіся пад цяжкасцю дароў. Броўка.

2. звычайна мн. (ця́жкасці, ‑ей). Тое, што замінае, перашкаджае ў дасягненні мэты, патрабуе вялікіх намаганняў і сіл; перашкоды, складанасці. Лодку перацягнулі цераз дарогу каля моста без асаблівай цяжкасці. Брыль. [Сакратар райкома], не спяшаючыся, пачаў .. [Зіне] расказваць пра цяжкасці, якія яе сустрэнуць на будоўлі, пра тое, што там яшчэ голае месца і рабіць прыйдзецца ўсё сваімі рукамі. Грахоўскі.

3. Непрыемнае адчуванне чаго‑н. цяжкага (у галаве, грудзях, страўніку). [Костусь] не ведаў, куды яму пайсці цяпер: спаць яму не хацелася. Але ў галаве была цяжкасць ад дзённай утомы. Чорны. // Змрочны, непрыемны настрой, стан. Думы, роздумы, меркаванні і здагадкі адбілі Багдану сон, ахуталі прыкрай цяжкасцю душу. Кулакоўскі.

•••

Без цяжкасці — лёгка, без намаганняў.

З цяжкасцю — з вялікімі намаганнямі, ледзь-ледзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́ме предлог с род. апрача́, апро́ч, акрамя́ (каго, чаго);

кро́ме того́ апро́ч (апрача́) таго́;

кро́ме как (кому и т. п.) апрача́ (каго і да т.п.);

◊

кро́ме шу́ток без жа́ртаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отрека́ться несов. адрака́цца (ад каго, чаго), вырака́цца, зрака́цца (каго, чаго); адмаўля́цца (ад каго, чаго), цура́цца (каго, чаго), разг. адцу́рвацца (ад каго, чаго; и без предлога), выцу́рвацца (ад каго, чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

таска́ться несов.

1. (тащиться по земле) цяга́цца; валачы́цца, валачы́ся;

2. (ходить без дела) разг. цяга́цца, валачы́цца, бадзя́цца;

3. разг. (ухаживать) цяга́цца, валачы́цца;

4. страд. цяга́цца; валачы́цца; кра́сціся; см. таска́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

аста́цца сов.

1. в разн. знач. оста́ться;

а. ў ха́це — оста́ться в до́ме;

а. ў па́мяці — оста́ться в па́мяти;

2. (оказаться позади) опозда́ть, отста́ть;

◊ і сле́ду не астало́ся — и след просты́л;

а. без рук — оста́ться без рук;

а. з но́сам — оста́ться с но́сом;

а. ў ду́рнях — оста́ться в дурака́х;

а. ў адно́й кашу́лі — оста́ться в одно́й руба́шке;

то́лькі мо́крае ме́сца астане́цца — то́лько мо́крое ме́сто оста́нется

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

абысці́ся сов., в разн. знач. обойти́сь; (отнестись каким-л. образом — ещё) поступи́ть; (удачно окончиться — ещё) сойти́;

а. без памо́чніка — обойти́сь без помо́щника;

ён дрэ́нна абышо́ўся з жанчы́най — он пло́хо обошёлся (поступи́л) с же́нщиной;

будаўні́цтва до́рага абышло́ся — строи́тельство до́рого обошло́сь;

я абыду́ся і тым, што ёсць — я обойду́сь и тем, что есть;

усё абышло́ся до́бра — всё сошло́ благополу́чно;

◊ абы́дзецца так — обойдётся; сойдёт;

а. жа́ртамі — отде́латься шу́тками

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

нож (род. нажа́) м., в разн. знач. нож;

склада́ны н. — складно́й нож;

н. бульдо́зера — нож бульдо́зера;

◊ быць на нажа́х — быть на ножа́х;

н. у сэ́рца — нож в се́рдце;

з нажо́м да го́рла прыста́ць — с ножо́м к го́рлу приста́ть;

н. у спі́ну — нож в спи́ну;

без нажа́ рэ́заць (зарэ́заць) — без ножа́ ре́зать (заре́зать);

пад н. — под нож (ложи́ться, лечь и т.п.);

як нажо́м адрэ́заць — как ножо́м отре́зать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

абсалю́тны

(лац. absolutus)

1) безадносны, узяты без параўнання з чым-н. (напр. а. прырост насельніцтва);

2) неабмежаваны, поўны;

а-ая большасць — амаль усе;

а-ая велічыня — лік, узяты без знака плюс або мінус;

а-ая ісціна — вычарпальнае веданне аб’ектыўнай рэальнасці;

а. нуль — самая нізкая магчымая тэмпература (-273,16 °С);

а. слых — здольнасць дакладна вызначаць на слых любую ноту;

а. чэмпіён — спартсмен, які набраў найбольшую колькасць ачкоў у мнагабор’і.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

kawa

kaw|a

ж. кава;

czarna ~a — чорная кава;

biała ~a — кава з малаком;

gorzka ~a — кава без цукру;

~a prawdziwa — натуральная кава;

parzyć ~ę — варыць каву;

~a po turecku — кава па-турэцку;

wyłożyć ~ę na ławę — выказаць усё проста, без хітрыкаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)