тэлефо́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тэлефона; служыць, прызначаны для тэлефона. Тэлефонная станцыя. □ Сам старшыня, каржакаваты і рухавы Адам Вухавец, стаяў у пустой яшчэ кватэры, каля тэлефоннага апарата. Брыль. Апошнія словы Перагуда былі заглушаны тэлефонным званком. М. Ткачоў.

2. Які ажыццяўляецца пры дапамозе тэлефона; перадаецца па тэлефоне. Тэлефонная сувязь. □ У мяне а трэцяй гадзіне тэлефонная размова з сакратаром крайкома. Пальчэўскі. Мы пераглянуліся і скіраваліся сваёй дарогай — да будынка васьмігадовай школы, дзе па тэлефоннай дамоўленасці дэкана з дырэктарам нам абяцалі дах над галавой на гэтыя экспедыцыйныя дні. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

telefoniczny

telefoniczn|y

тэлефонны;

automat ~y — тэлефон-аўтамат;

centrala ~a — тэлефонная станцыя;

budka (kabina) ~a — тэлефонная будка (кабіна);

karta ~a — тэлефонная картка;

książka ~a — тэлефонная кніга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doświadczalny

doświadczaln|y

даследчы, доследны; эксперыментальны;

królik ~y перан. доследны (паддоследны) трус;

stacja ~a — даследчая станцыя;

fizyka ~a — эксперыментальная фізіка;

гл. eksperymentalny pilot ~y — лётчык-выпрабавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

коне́чный

1. кане́чны;

коне́чная величина́ мат. кане́чная велічыня́;

коне́чная дробь мат. кане́чны дроб;

2. (находящийся на конце) канцавы́;

коне́чная ста́нция желе́зной доро́ги канцава́я ста́нцыя чыгу́нкі;

3. (являющийся пределом) канчатко́вы;

коне́чная цель канчатко́вая мэ́та;

◊

в коне́чном счёте у канчатко́вым вы́ніку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

оборо́тный

1. в разн. знач. абаро́тны;

оборо́тная ста́нция ж.-д. абаро́тная ста́нцыя;

оборо́тные фо́нды фин. абаро́тныя фо́нды;

оборо́тная ве́домость бухг. абаро́тная ве́дамасць;

оборо́тный капита́л эк. абаро́тны капіта́л;

2. (находящийся в обороте, на изнанке) адваро́тны;

◊

оборо́тная сторона́ меда́ли адваро́тны бок медаля́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

towarowy

towarow|y

таварны;

znak ~y — таварны (фірмовы) знак;

pociąg ~y — таварны поезд;

stacja ~a — таварная станцыя;

wymiana ~a — тавараабмен; бартэр;

dom ~y — універмаг;

rynek ~y — рэчавы рынак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

змрок, ‑у, м.

1. Адсутнасць святла; цемра. Зусім цёмна. Змрок атуліў .. прасторы. Каваль. Непраглядны змрок і сыры туман спляліся густа-густа і як бы глынулі гэтую закінутую між балот і лесу невялічкую вёску. Колас.

2. Няпоўная цемната, прыцемак, пры якім можна яшчэ распазнаваць прадметы. У хаце гусцеў змрок, але .. [Пятро] бачыў .. любыя вочы [Сашы], цяпер яны глядзелі ласкава і закахана. Шамякін. // Прыцемак у слаба асветленым месцы, памяшканні.

3. Прыцемак паміж заходам сонца і наступленнем ночы, а таксама перадсвітальны прыцемак. У густым вячэрнім змроку патанула вёска. Анісаў. Станцыя хавалася ў п[е]радранішнім змроку. Лынькоў.

4. перан. Пра атмасферу насілля, беспрасветнасці, безнадзейнасці. У тваім жыцці [рабочага] ранейшым Змрок стаяў кругом. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’е́зд м

1. (ад’езд) Ábfahrt f -, Abreise f -; Áufbruch m -(e)s (гасцей і г. д);

2. мн:

раз’е́зды Réisen n -s, Réise f -, -n;

ён заўсёды ў раз’е́здах er ist ständig auf Réisen;

3. чыг Áusweichstelle f -, -n (станцыя);

4. вайск (дазор) Stréife f -, -n, Kavalleríepatrouille [kɑvɑlə´ri:patrʊljə] f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

centrala

ж. цэнтр; цэнтральнае кіраўніцтва (упраўленне); цэнтральны пункт;

centrala telefoniczna — тэлефонная станцыя; камутатар;

3. аб’яднанне;

centrala handlowa — гандлёвае аб’яднанне;

centrala handlu zagranicznego — аб’яднанне замежнага гандлю;

centrala kredytowa — крэдытнае аб’яднанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Statión

f -, -en ста́нцыя; ме́сца стая́нкі

2) стая́нка, прыва́л, прыпы́нак

3) аддзяле́нне, ко́рпус (у бальніцы)

der Kránke liegt auf der ~ 1 — хво́ры ляжы́ць у пе́ршым аддзяле́нні

◊ fréie ~ háben — жыць на ўсі́м гато́вым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)