sense [sens] n.
1. пачуццё;
have a keen sense of hearing мець во́стры слых
2. адчува́нне;
have no sense of guilt не адчува́ць віны́;
a lofty sense высакаро́дныя пачу́цці
3. pl. senses прыто́мнасць; ро́зум;
be out of one’s senses быць не ў по́ўным ро́зуме;
lose one’s senses стра́ціць ро́зум;
bring/come to one’s senses прыве́сці да ро́зуму/аду́мацца
4. сэнс, значэ́нне;
common sense здаро́вы сэнс;
in a sense у вядо́мым сэ́нсе;
in a certain sense у некато́рай ступе́ні
♦
make no sense не мець сэ́нсу, не мець значэ́ння
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
brain
[breɪn]
n.
1) мозг -у m., pl. мазгі́
2) ро́зум -у m., інтэліге́нцыя f., разумо́выя здо́льнасьці
•
- beat one’s brains
- have something on the brain
- pick the brain of
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цвяро́зы прям., перен. тре́звый, здра́вый;
ц. чалаве́к — тре́звый челове́к;
ц. ро́зум — тре́звый (здра́вый) ум;
◊ што ў цвяро́зага наўме́, то́е ў п’я́нага на языку́ — посл. что у тре́звого на уме́, то у пья́ного на языке́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
звіхну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
Разм.
1. Страціць розум; звар’яцець. — Звіхнуцца можна ад такога візгату. Пянкрат.
2. Збіцца з правільнага жыццёвага шляху, пачаць весці ганебны спосаб жыцця. Перад абліччам смерці чалавек звіхнуўся адзін раз, учыніў злачынства, ратуючы сваю шкуру, тады пайшло і пайшло. Карпюк. Час ішоў, а Юрась не вяртаўся. «Няўжо зноў звіхнуўся хлопец? — думаў Рыгор. — Няўжо злодзеем на ўсё жыццё застаўся? Не...» Лукша. // Сысці з правільных, прагрэсіўных пазіцый, пачаць раздзяляць няправільныя погляды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
childish [ˈtʃaɪldɪʃ] adj.
1. дзіця́чы;
childish sports дзіця́чыя гу́льні;
a childish voice дзіця́чы го́лас
2. дзіця́чы; дзяці́ны, дзяці́нлівы; інфанты́льны; няста́лы;
a childish argu ment наі́ўнае разважа́нне;
childish be haviour дзіця́чыя паво́дзіны;
a childish idea несур’ёзная ду́мка;
childish mind няста́лы/няспе́лы ро́зум
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fallow
[ˈfæloʊ]
1.
adj.
1) папа́рны (пра по́ле)
fallow field — папа́р
2) informal неразьві́ты, бязьдзе́йны (ро́зум)
2.
n.
папа́р -у m.
3.
v.t.
ара́ць пад папа́р, кіда́ць по́ле пад папа́р
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
стра́ціць, стра́чу, стра́ціш, стра́ціць; стра́чаны; зак.
1. каго-што. Застацца без каго-, чаго-н.; панесці страты.
С. сябра.
С. працу.
У вайне Беларусь страціла кожнага трэцяга.
2. што. Без карысці, марна патраціць што-н. (пра час, грошы і пад.).
С. цэлы месяц.
С. многа грошай без патрэбы.
3. што. Не захаваць, не зберагчы што-н.
С. сілы і здароўе.
4. што. Часткова або поўнасцю пазбавіцца якіх-н. уласцівасцей, якасцей, сувязей і пад.
С. надзею.
С. давер.
С. сувязь з аднакласнікамі.
5. што. Збіцца з дарогі, згубіць след.
С. сцежку.
◊
Страціць ласку ў каго — перастаць быць у пашане, павазе.
Страціць прытомнасць — абамлець, самлець.
Страціць розум — здурнець.
|| незак. стра́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ménschlich
1.
a чалаве́чы, гума́нны
nach ~em Erméssen — як падка́звае чалаве́чы ро́зум
Írren ist ~ — чалаве́ку ўласці́ва памыля́цца
2.
adv гума́нна, па-чалаве́чы, па-лры́ску
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зы́бкий
1. зы́бкі; (неопределённый — ещё) невыра́зны;
зы́бкая волна́ зы́бкая хва́ля;
зы́бкая пове́рхность мо́ря зы́бкая паве́рхня мо́ра;
зы́бкие очерта́ния невыра́зныя абры́сы;
2. (колеблющийся, неустойчивый) хі́сткі;
зы́бкая ло́дка хі́сткая ло́дка;
зы́бкий ум хі́сткі ро́зум;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
шышкава́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае шышкі, з шышкамі (у 1 знач.). А Грыша проста цяльпук, але самы разумны з усёй кампаніі. Гэта было відаць хаця б па тым, што галава ў яго была вялізная і ўся шышкаватая, «розум лез наверх». Караткевіч. // Спец. Які мае вузлы, патаўшчэнні на паверхні (пра дэфектную тканіну, пражу). Шышкаватая пража.
2. Які формай, сваім знешнім выглядам нагадвае шышку (у 1, 4 знач.). [Чалавек] прычапіў на шышкаваты нос рыжыя акуляры і чытаў кніжку. Пянкрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)