Verbum

няво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., каго (што).

Прымушаць рабіць што-н. супроць жадання, волі.

Яе ніхто не няволіў ехаць туды.

|| зак. прыняво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

дэзынфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) дэзынфекцыю чаго-н.

Д. вопратку хворага.

|| зак. таксама прадэзынфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

ленава́цца, ляну́юся, ляну́ешся, ляну́ецца; ляну́йся; незак., з інф.

3 ленасцю адносіцца да справы, ляніва рабіць што-н.

Л. рана ўставаць.

|| зак. паленава́цца, -ляну́юся, -ляну́ешся, -ляну́ецца; -ляну́йся.

рэферы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (кніжн.).

Зрабіць (рабіць) рэферат чаго-н.

Р. кнігу.

|| зак. таксама прарэферы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

свіня́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. (разм.).

1. Забруджваць што-н., рабіць беспарадак.

2. перан. Паскудзіць, шкодзіць каму-н. у чым-н.

|| зак. насвіня́чыць, -чу, -чыш, -чыць.

удава́ць, удаю́, удае́ш, удае́; удаём, удаяце́, удаю́ць; незак. (разм.).

1. гл. удаць.

2. (пераважна са словамі «сябе», «з сябе»). Рабіць выгляд, прыкідвацца.

У. з сябе пакрыўджанага.