overtime [ˈəʊvətaɪm] n. звышуро́чная пра́ца;

overtime pay звыш уро́чныя; пла́та за звышуро́чную пра́цу;

be on overtime працава́ць звышуро́чна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skilled [skɪld] adj. (in/at) кваліфікава́ны; во́пытны; майстэ́рскі;

a skilled job кваліфікава́ная пра́ца;

skilled labour кваліфікава́ная рабо́чая сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

працатэрапі́я

(ад праца + тэрапія)

прымяненне ў медыцыне працэсаў працы з мэтай аднаўлення працаздольнасці чалавека або функцый пэўных яго органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Trödeléi

f -, -en разм. пагардл. мару́днае завіха́нне, мару́дная пра́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Scháffen

n -s, -

1) тво́рчасць

2) рабо́та, пра́ца; спра́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Méhrarbeit

f -

1) эк. дадатко́вая пра́ца

2) звышуро́чная рабо́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schlúder

f - разм. пагардл. халту́ра, пра́ца абы́ з рук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schufteréi

f -, -en по́дласць, махля́рства

2) разм. ця́жкая пра́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раме́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца, валодае прафесійным рамяством.

Дробны р.

2. перан. Той, хто працуе без творчай думкі, па шаблоне.

3. Вучань рамеснага вучылішча (разм.).

|| ж. раме́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. раме́сніцкі, -ая, -ае і раме́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Р. промысел.

Рамесная праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фізі́чны, -ая, -ае.

1. гл. фізіка.

2. Які мае адносіны да чалавечага арганізма або да дзейнасці мышцаў, мускулаў; цялесны.

Фізічная праца.

Фізічная прыгажосць.

Перамагчы фізічна (прысл.).

3. Які адносіцца да палавых узаемаадносін.

Фізічная блізкасць.

4. Матэрыяльны.

Фізічнае старэнне машын.

○

Фізічная асоба (спец.) — чалавек, індывід як носьбіт грамадзянскіх правоў і абавязкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)