raring [ˈreərɪŋ] adj. infml по́ўны запа́лу, не цярплі́васці, імкне́ння;
They are raring to go. Яны рвуцца ў дарогу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fraught [frɔ:t] adj. (with) по́ўны; бага́ты на (што-н. непрыемнае);
be fraught with danger таі́ць у сабе́ небяспе́ку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
well-rounded [ˌwelˈraʊndɪd] adj.
1. по́ўны, кру́гленькі (пра чалавека)
2. усебако́ва адукава́ны;
a well-rounded education шыро́кая адука́цыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
reverent [ˈrevərənt] adj. fml пачці́вы, по́ўны глыбо́кай паша́ны;
They sat in reverent silence. Яны сядзелі ў пачцівым маўчанні.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дыяметра́льны
(лац. diametralis, ад гр. diametros = папярочнік)
1) які дзеліць папалам па лініі дыяметра;
2) перан. поўны, крайні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
віто́к, ‑тка, м.
1. Адзін абарот спіралі. Віток спружыны. // Тое, што навіта ў выглядзе спіралі. Віток абмоткі.
2. Поўны абарот вакол чаго‑н. Віток касмічнага карабля вакол Зямлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распаўне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які распаўнеў; поўны, тоўсты. І Анюта ўжо не тая, якая мне запомнілася, якую я прывык бачыць, а пажылая, распаўнелая, з маршчынкамі ля вачэй кабета. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ляме́нь (груб.) ’поўны, тоўсты, здаровы’ (міёр., З нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. liemuõ ’ствол’, liemẽnė ’безрукаўка, камізэлька, кабат’. Семантычны пераход ’ствол’ > ’тоўсты чалавек’, параўн. у бел. камель > камлякаваты ’дужы, мажны’ (віл., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нацяле́скацца ’пад’есці’ (Сцяц.). Няясна; магчыма, да гукапераймальнага *цялёсь!, параўн. цялёпі цялём/, што перадаюць гукі і дзеянні, якія перыядычна паўтараюцца. Не выключана, што суадносіцца з целяси, цела (гл.), параўн. целесовиты ’поўны, у целе’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вясёлы, -ая, -ае.
1. Поўны радасці, весялосці, які выражае радасць, весялосць.
В. настрой.
В. твор.
Весела (прысл.) смяяцца.
2. Які выклікае, нараджае весялосць.
В. спектакль.
3. Прыемны для вока, не змрочны.
Вясёлая расфарбоўка.
В. ранак.
|| памянш. вясёленькі, -ая, -ае.
|| наз. весяло́сць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)