гайда́, выкл., у знач. вык. (разм.).
1. Ужыв. як загад або заклік ісці куды-н.
Г. ў поле!
Г. ў лес па ягады!
2. Ужыв. для абазначэння хуткага адыходу, ад’езду куды-н.
Садзіся ў машыну і г. ў вёску.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
страка́цець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.
1. Вылучацца сваёй стракатасцю; пярэсціцца.
Удалечыні стракацее асенні лес.
2. чым або ад чаго. Быць стракатым ад чаго-н.
Луг стракацеў рамонкамі і смолкай.
2. Станавіцца стракатым.
Вуліца стракацела сцягамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
завести́ сов., в разн. знач. заве́сці, мног. пазаво́дзіць;
завести́ в лес заве́сці ў лес;
завести́ разгово́р заве́сці размо́ву;
завести́ часы́ заве́сці гадзі́ннік;
завести́ соба́ку заве́сці саба́ку;
завести́ но́вые поря́дки заве́сці но́выя пара́дкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Дубро́ва ’дуброва’ (БРС, Бяльк.). У Яшкіна дубро́ва ’дубовы лес, гай’, ’лісцевы лес, мяшаны лес’, ’бярэзнік’, ’сасоннік, хваёвы лес’, ’трава, якая расце ў лесе або від кармавых траў’, ’балота’. Падрабязны агляд семантыкі слова гл. у Талстога, Геогр., 44–48; гл. яшчэ Трубачоў, Эт. сл., 5, 93–94 (з вялікай літ-рай). Прасл. форма рэканструюецца як *dǫbrava, *dǫbrova (лексема вядома ва ўсіх слав. мовах). Звычайна слова звязваецца з *dǫbъ, але гл. удакладненні ў Трубачова (сувязь з *dǫbъ мае больш шырокую семантычную аснову). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 548.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
impenetrable
[ɪmˈpenɪtrəbəl]
adj.
1) непрахо́дны (лес); непраніка́льны
2) неўспрыма́льны да но́вага (чалаве́к, ро́зум)
3) недасту́пны (ро́зуму)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
карабе́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да карабля, належыць караблю. Карабельныя снасці. Карабельны журнал. Карабельны грум. // Які служыць на караблі. Карабельны ўрач. // Прызначаны для будаўніцтва і рамонту караблёў. Карабельная сталь. Карабельная верф.
•••
Карабельны лес гл. лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрахо́дны únpassierbar, ún(be)fahrbar (пра дарогу); úndurchdringlich (пра лес); мед úndurchgänglich
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Па́цепнік, паціпнік, пацапнік, пацяпнік, пацемнік, пацэп‑ нік, поцепнік ’драбналессе, хмызняк, кусты’, ’густы невялікі лес’ (Нас., Мядзв., Юрч., ТС), слаўг. поцябнік, поцяпнік ’тс’ (Яшк.), ’дробныя, абцярэбленыя сукі; дробныя дровы з парасніку’ (Нас.; маг., Яшк.), ’дробны лес, які застаўся на месцы высечанага лесу’ (Касп.). Беларускае. Утворана, як і па‑рас‑нік ’малады лес’. У якасці роднасных іншаславянскіх лексем можна ўказаць польск. ciepać, ciepnąć, ćpać, ćpić ’кідаць, кінуць, ціснуць’, ’ударыць’, ’махнуць’ (параўн. фразу: Глядзі, які лес вымахаў/), якія можна зблізіць семантычна са значэннем бел. слова ’дробныя, абцярэбленыя сукі, дровы’. Другая група значэнняў ’драбналессе; густы, невялікі лес на месцы высечанага’ працягвае семантыку літ. stieptis ’выцягвацца, цягнуцца ўверх’, лат. stiepties ’тс’, ’расці’ пра хуткі рост. У гэтым выпадку можна бачыць балтызм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зарэ́чны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца за ракой. У зарэчнай далечы сінее лес. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагусце́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які стаў, зрабіўся густым, гусцейшым. Пагусцелая цемра. Пагусцелы лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)