раскватарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскватараваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. раскватаравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расслае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расслаіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расслаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славяніза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. славянізаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. славянізавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарашэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарасіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. тарасіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аперацыяналі́зм

(ад лац. operatio = дзеянне)

суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у сучаснай філасофіі, паводле якога паняцці не адлюстроўваюць аб’ектыўную рэчаіснасць, а з’яўляюцца прадуктам дзеянняў (аперацый) вучонага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

драматы́зм

(рус. драматизм, ад гр. drama = справа, дзеянне)

1) напружанасць дзеяння, вастрыня канфлікту ў літаратурным творы;

2) крайняя напружанасць становішча, якой-н. сітуацыі, падзеі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камплемента́рны

(фр. complémentaire, ад лац. complementum = дадатак)

узаемадапаўняльны;

к. гены — дзве незалежныя пары дамінантных генаў, якія выяўляюць узаемадапаўняльнае дзеянне на фарміраванне пэўнай прыметы арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

zbrojenie

zbroje|nie

н.

1. узбраенне;

redukcja ~ń — скарачэнне ўзбраенняў;

2. (дзеянне) арміраванне;

3. арматура;

zbrojenie betonu — арматура бетону

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áuslösung

f -

1) прывядзе́нне ў дзе́янне; пуск

2) расчапле́нне, размыка́нне

3) узнікне́нне, парыў (пачуццяў)

4) вы́куп, абме́н (палонных)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

брані́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. брані́раваць.

бранірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бранірава́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)