пашчо́ўкванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пашчоўкваць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасту́к, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перастуквацца, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перастуквацца, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перашэ́птванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перашэптвацца, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́панне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рыпаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае гукі ваганнямі свайго цела. Самагучныя музычныя інструменты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрыгата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрыгатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смарка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. смаркацца, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трашчо́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трашчоткі (у 1 знач.). Трашчотачныя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́мканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тромкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)