катафа́лк, ‑а, м.

1. Пахавальная калясніца для труны. Найбольш паважаныя грамадзяне горада прыстойным, хоць і нястройным гуртам ішлі за катафалкам. Самуйлёнак. Звычайна, калі паміраў хто з заможных людзей, яго прывозілі хаваць на спецыяльным катафалку. А. Александровіч.

2. Узвышэнне, падстаўка для труны.

[Іт. catafalco.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураджэ́нец, ‑нца, м.

Чалавек, які нарадзіўся ў якой‑н. мясцовасці, родам з якой‑н. краіны, горада і пад. Мікалай Міхайлавіч быў ураджэнцам Заходняй Беларусі, першыя гады яго маленства прайшлі пры панскім падняволлі. Хадкевіч. — Вы, напэўна, мясцовы ўраджэнец? — пытаюся я [у Высоцкага]. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бардо́

(фр. bordeaux, ад Bordeaux = назва французскага горада)

1) гатунак чырвонага віна;

2) цёмна-чырвоны колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

го́льмей

(н.-лац. hohnium, ад Holmia = Стакгольм, назва шведскага горада)

хімічны элемент сям. лантаноідаў, рэдкі метал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ітабіры́т

(ад ісп. Itabira = назва горада ў Бразіліі)

назва жалезістых кварцытаў у асобных краінах Паўд. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фаршта́т

(ням. Vorstadt, ад vor = перад + Stadt = горад)

пасяленне па-за межамі горада або крэпасці, прадмесце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хе́рас

(ад ісп. Jeres de la Frontera = назва горада ў Іспаніі)

сорт белага моцнага вінаграднага віна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

слабада́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. слабо́ды і (з ліч. 2, 3, 4) слабады́, -бо́д, ж.

1. гіст. Паселішча або гарадскі квартал у Расіі, Беларусі і Украіне ў 11—18 стст., жыхары якога не былі прыгоннымі або часова вызваляліся ад падаткаў.

2. Вялікае гандлёвае ці прамысловае сяло; адасобленая частка вялікага сяла.

3. Пасёлак ля горада; прыгарад (уст.).

|| памянш. слабо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. слабадскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакаці́ць сов.

1. (катя, приблизить) докати́ть;

д. бо́чку да скле́па — докати́ть бо́чку до по́греба;

2. разг. (доехать) докати́ть;

д. да го́рада — докати́ть до го́рода

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змы́чка ж.

1. прям., перен. смы́чка; смык м.;

з. труб — смы́чка (смык) труб;

2. перен. смы́чка;

з. го́рада з вёскай — смы́чка го́рода с дере́вней

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)