пучко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з пучкоў; які мае выгляд пучкоў (у 1 знач.). Пучковая морква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Надаваць бліскучы выгляд, як у саціне; глянцаваць (звычайна пра паперу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцяблі́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае сцябло. Сцябліністыя парасткі. // Які мае выгляд сцябла. Сцябліністая форма лісцевага чаранка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фурункулёзны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фурункулёзу. Фурункулёзны выгляд. // Хворы на фурункулёз. Фурункулёзны хворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

startle​2 [ˈstɑ:tl] v. пужа́ць, пало́хаць;

He had a startled look on his face. У яго быў перапалоханы выгляд.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dignify

[ˈdɪgnɪfaɪ]

v., -fied, -fying

надава́ць го́днасьці; дадава́ць ле́пшы вы́гляд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

haughty

[ˈhɔti]

adj.

пагардлі́вы, ганары́сты, фанабэ́рысты, напы́шлівы (вы́гляд, усьме́шка); пыхлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

powierzchowność

ж.

1. вонкавы выгляд;

2. перан. павярхоўнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

краяві́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Агульны выгляд якой-н. мясцовасці.

Краявіды Полаччыны.

2. Малюнак, карціна, якая адлюстроўвае віды прыроды, а таксама апісанне прыроды ў літаратурных творах.

Краявіды ў творах Якуба Коласа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

більён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Лік, які мае выгляд адзінкі з дзевяццю нулямі ў ЗША і некаторых іншых краінах або адзінкі з дванаццаццю нулямі ў Германіі і іншых краінах Еўропы.

|| прым. більённы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)