апыля́льнік, ‑а, н.

1. Пераносчык пылку кветак з тычынак на песцік (насякомыя, птушкі, вецер, вада).

2. Тое, што і апыльвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўвядзёрны, ‑ая, ‑ае.

Емістасцю ў палавіну вядра. А печ аж гудзе ад пален[аў] смалістых, Клякоча вада ў паўвядзёрным гляку. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадо́хрышча ’хрышчэнне’ (БРС, Яруш., Шпіл.). Утворана складаннем слоў вада і хрысціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spring​2 [sprɪŋ] n.

1. крыні́ца;

spring water крыні́чная вада́

2. спружы́на; рысо́ра

3. скачо́к;

take a spring уско́чыць

4. sport пру́гкасць, эласты́чнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прэ́сны

1. úngesalzen; úngewürzt; úngesäuert (пра хлеб);

прэ́сная вада́ Süßwasser n -s;

2. перан fáde, schal, platt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гідрата́цыя

(ад гр. hydor = вада)

далучэнне вады да розных рэчываў (проціл. дэгідратацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

іржа́вы

1. в разн. знач. ржа́вый;

і. замо́к — ржа́вый замо́к;

~вая вада́ — ржа́вая вода́;

2. заржа́вленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

падмы́ць сов., в разн. знач. подмы́ть;

вада́ ~мы́ла грунт — вода́ подмы́ла грунт;

п. дзіця́ — подмы́ть ребёнка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ На́слыж ’рыба верхаводка’ (гарадоў, Нар. лекс.). Магчыма, звязана з на́стлыш ’вада пад снегам’ (Касп.), якое можна зразумець і як ’ верхаводка ’вада паверх лёду’ (хутчэй за ўсё ад насцілиць ’накрываць, пакрываць’); іншая версія — ад сліж ’назва невялікай рыбкі, што плавае па паверхні вады’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вадапе́рыца ’Hottonia L.’ (Кіс.). Рус. водоперица ’шышняк, Myriophyllum’. Да вада і пяро.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)