сімфані́зм, ‑у, м.
Сімфанічнае мастацтва, сімфанічны стыль. Сімфанізм Глінкі. □ Сімфанізм — адно з найважнейшых дасягненняў чалавечага генія ў музыцы. Дубкова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стажа́рышча, ‑а, н.
Разм. Тое, што і стажар’е. Стажка не было. Адно толькі стажарышча .. чарнелася засохлымі дубовымі галінкамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ятвя́гі, ‑аў.
Адно з старажытных заходнябалцкіх плямён, якое да 13 ст. насяляла тэрыторыю паміж Нёманам і вярхоўямі ракі Нараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Талава́ць ’вытоптваць, вытраўляць; утоптваць, трамбаваць’ (Гарэц., Юрч.), ’мучыць, цягаць’ (Сцяшк. Сл., Янк. 1), та́ловаць ’таптаць, мяць’ (ТС), та́ловать ’знішчаць’ (Альп.), та́ловаты ’цягаць, сцягваць у адно месца’ (Арх. Вяр.), талава́цца ’тоўпіцца’ (Юрч., Ян.). Параўн. укр. талува́ти ’таптаць, утоптваць; нядбала ставіцца’, рус. талова́ть ’красці’, иста́ловать ’знішчаць’. Згодна Вярэнічу (Арх. Вяр., 452), палеская форма суадносіцца з та́лыты ’сцягваць у адно месца; траціць’. Гл. таліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тандэ́м ’размяшчэнне адно за другім’, ’двухмесны веласіпед’ (ТСБМ). Праз польск. tandem ’двухколавы вазок, запрэжаны цугам, адзін за адным, коньмі’, ’веласіпед з двума сядзеннямі’, з англ. tandem ’размяшчэнне гужам, адно за адным; веласіпед для дзвюх асоб, якія сядзяць адна за адной’ < лац. tandem < *tamdem ’урэшце, урэшце рэшт’, што трансфармавалася ў значэнне ’ў даўжыню’, ’у працяг’, г. зн. ’адзін за адным’ (Сной₂, 750).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
scull
[skʌl]
1.
n.
1) кармаво́е вясло́
2) адно́ з бакавы́х вёслаў
3) лёгкі го́начны чо́вен
2.
v.i.
веслава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
друго́е сущ. друго́е, -го́га ср.;
ему́ говори́шь одно́, а он де́лает другое яму́ гаво́рыш (ка́жаш) адно́, а ён ро́біць друго́е (сваё).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зганя́ць
1. (з месца) verjágen vt, vertréiben* vt; verschéuchen vt (спугнуць);
2. (у адно месца) zusámmentreiben* vt; гл сагнаць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ма́кавіна, ‑ы, ж.
1. Адно сцябло маку. Улева адразу гарод: белыя галовы качаноў і па баках сцежкі, што ідзе ў гумно, высокія макавіны. Галавач.
2. Адно зярнятка маку.
3. Галоўка маку, макаўка.
4. Вершаліна, верхавіна (у 1 знач.). Глуха гулі макавіны соснаў; з кароткімі прыпынкамі гукаў у глыбіні лесу дзяцел. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архіпела́г
(гр. archipelagos)
група марскіх астравоў, размешчаных блізка адзін каля аднаго, якія разглядаюцца звычайна як адно цэлае.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)