еўхары́стыя

(гр. eucharistia = падзяка)

хрысціянскі абрад прыняцця просвіры і віна, адно з сямі хрысціянскіх таінстваў; прычашчэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мона-, мана-

(ад гр. monos = адзін)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «адно», «адзіна».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эве́кцыя

(лац. evectio = адхіленне)

адно з перыядычных адхіленняў у руху Месяца пад уздзеяннем сілы прыцяжэння Сонца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

merger

[ˈmɜ:rdʒər]

n.

1) зьліцьцё, злучэ́ньне n. (дзьвюх кампа́ніяў у адну́)

2) той, хто злуча́е, зьліва́е ў адно́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ако́льнічы, ‑ага, м.

Гіст. Адно з вышэйшых баярскіх званняў у Старажытнай Русі, а таксама асоба ў гэтым званні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбінава́цца, ‑нуецца; незак.

1. Спалучацца ў пэўным парадку ў адно цэлае.

2. Зал. да камбінаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Неакуратна скідаць, злажыць у адно месца вялікую колькасць чаго‑н. Назвальваць дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадмыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адамкнуць адно за другім усё, многае. Паадмыкаць замкі. Паадмыкаць кватэры. Паадмыкаць штыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаспале́нне, ‑я, м.

Спальванне самога сябе як адно з праяўленняў рэлігійнага фанатызму або палітычнага пратэсту ў капіталістычным грамадстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́лецам ’спрытна, згодна’: сталі по́лецам працаваць (Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, пераносна ад по́лец ’кавалак’ (гл. полць) — ’як адно цэлае’ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)