няветлівы, ✂.

Той, хто парушае правілы ветлівасці, абыходзіцца няветліва, нетактоўна з іншымі.

  • Н. чалавек.
  • Н. адказ.

|| наз. няветлівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

саманадзейны, ✂.

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, які выражае такую празмерную ўпэўненасць.

  • С. чалавек.
  • С. адказ.

|| наз. саманадзейнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

суцяшальны, ✂.

Які дае палёгку, супакаенне.

  • С. адказ.
  • У яго не знайшлося сказаць нічога суцяшальнага (наз.).

|| наз. суцяшальнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

стры́маны

1. прич. сде́ржанный, уде́ржанный; остано́вленный;

2. прич. сде́ржанный, уде́ржанный;

3. прич. уме́ренный;

4. прил. сде́ржанный;

с. чалаве́к — сде́ржанный челове́к;

с. адка́з — сде́ржанный отве́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Re

n -s, -s

1) карт. рэ

2) перан. адка́з на вы́клік, ко́нтрвыклік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

непрямо́й

1. непрамы́; няпро́сты; (извилистый) няро́ўны; (кривой) крывы́;

2. перен. (неоткровенный) неадкры́ты; (неискренний) няшчы́ры;

непрямо́й отве́т няшчы́ры адка́з;

непрямо́й челове́к неадкры́ты (няшчыры) чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

pisemny

pisemn|y

пісьмовы;

odpowiedź ~a — пісьмовы адказ;

materiały ~e — пісьмовыя прылады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ірані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе іронію, выражае іронію. Іранічны позірк. Іранічная ўсмешка. Іранічны сэнс. □ Праніклівы Ёсіп прадчуваў нешта нядобрае ў адначаснай грубасці і гэтай іранічнай ласкавасці Аніса. Дуброўскі. Мікіта не заўважыў іранічнага тону і палічыў бацькаў адказ за добры знак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разга́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгадваць — разгадаць.

2. Адказ, рашэнне загадкі, чаго‑н. тайнага, незразумелага; адгадка. І тады адразу прыходзіць да мяне разгадка. Сорам! Вось што ёсць у гэтай наўмыснай грубаватасці Міхася. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́каць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Часта ўжываць слова «так»; гаварыць слова «так» як пацвярджальны адказ на што‑н., як знак увагі да слоў субяседніка. — Так, так, — такаў Громаў. Лупсякоў.

та́каць ​2, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і тахкаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)