plowman

[ˈplaʊmən]

n., pl. -men

ара́ты -ага, рата́й -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bachelor

[ˈbætʃələr]

n.

нежана́ты -ага, кавале́р -а, дзяцю́к дзецюка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unloved

[ʌnˈlʌvd]

adj.

нялю́бы, некаха́ны -ага m.; нялю́бая, некаха́ная f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ну², часц.

1. пыт., часта ўжыв. з папярэднім «ды». Выражае здзіўленне сказаным, па знач. адпавядае словам «няўжо», «ці праўда?»

Чуў, што сусед жэніцца? — Ды ну?

2. узмацн. Надае сказам большую выразнасць, падкрэслівае значэнне таго ці іншага слова.

Дзяўчына, ну, як лялька!

3. сцвярдж. Так, ага, але (разм.).

Ці праўда, што ты цяпер камерцыйны дырэктар? — Ну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

венге́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Венгрыі і венграў. Венгерская мова. Венгерская культура.

2. у знач. наз. венге́рскае, ‑ага, н. Гатунак вінаграднага віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыштава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад арыштаваць.

2. у знач. наз. арыштава́ны, ‑ага, м.; арыштава́ная, ‑ай, ж. Той (тая), хто знаходзіцца пад арыштам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мабілізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мабілізаваць.

2. у знач. наз. мабілізава́ны, ‑ага, м. Той, хто прызваны ў армію па мабілізацыі. Абучэнне мабілізаваных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найго́ршы, ‑ая, ‑ае.

1. Самы горшы, самы кепскі. Найгоршы дзень.

2. у знач. наз. найго́ршае, ‑ага, н. Самае горшае, самае кепскае. Яго напаткала самае найгоршае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пара́лічны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паралічу. Паралічны прыпадак.

2. Паражоны паралічам. Паралічны хворы. / у знач. наз. пара́лічны, ‑ага, м.; пара́лічная, ‑ай, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́дскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст.

1. Які мае адносіны да пасада (у 1, 2 знач.). Пасадскія людзі.

2. у знач. наз. паса́дскі, ‑ага, м. Жыхар пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)