ру́скія, ‑іх; адз. рускі, ‑ага, м.; руская, ‑ай, ж.

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва РСФСР і шырока прадстаўлены ў іншых рэспубліках Савецкага Саюза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часоваабавя́заны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: часоваабавязаныя сяляне гл. селянін. / у знач. наз. часоваабавя́заны, ‑ага, м. Часоваабавязаныя, так называлі цяпер былых прыгонных, няспынна бунтавалі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспатрыява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад экспатрыяваць.

2. у знач. наз. экспатрыява́ны, ‑ага, м. Той, каго падверглі экспатрыяцыі. Прыбыла новая група экспатрыяваных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскадро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эскадрона, належыць яму. Эскадронная маёмасць. Эскадронная канюшня. // у знач. наз. эскадро́нны, ‑ага, м. Камандзір эскадрона. Выклікае эскадронны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bellboy

[ˈbelbɔɪ]

n.

пасыльны́ -о́га, калідо́рны -ага m. (у гатэ́лі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plowman

[ˈplaʊmən]

n., pl. -men

ара́ты -ага, рата́й -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bachelor

[ˈbætʃələr]

n.

нежана́ты -ага, кавале́р -а, дзяцю́к дзецюка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unloved

[ʌnˈlʌvd]

adj.

нялю́бы, некаха́ны -ага m.; нялю́бая, некаха́ная f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ну², часц.

1. пыт., часта ўжыв. з папярэднім «ды». Выражае здзіўленне сказаным, па знач. адпавядае словам «няўжо», «ці праўда?»

Чуў, што сусед жэніцца? — Ды ну?

2. узмацн. Надае сказам большую выразнасць, падкрэслівае значэнне таго ці іншага слова.

Дзяўчына, ну, як лялька!

3. сцвярдж. Так, ага, але (разм.).

Ці праўда, што ты цяпер камерцыйны дырэктар? — Ну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

найго́ршы, ‑ая, ‑ае.

1. Самы горшы, самы кепскі. Найгоршы дзень.

2. у знач. наз. найго́ршае, ‑ага, н. Самае горшае, самае кепскае. Яго напаткала самае найгоршае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)