узрыхле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узрыхляць — узрыхліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укалы́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укалыхваць — укалыхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укамплекто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укамплектоўваць — укамплектаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укаро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укарочваць — укараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укісаць — укіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уклейваць — уклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уклёпванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уклёпваць — укляпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уко́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укопваць — укапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укоўваць — укаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укочваць — укаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)