Verbum

духо́ўнік, ‑а, м.

Свяшчэннік, які пастаянна прымае ў каго‑н. споведзь.

душы́цель, ‑я, м.

Той, хто душыць, прыгнятае каго‑н. Душыцель свабоды.

дэмараліза́тар, ‑а, м.

Разм. Той (тое), што дэмаралізуе каго‑, што‑н.

дэнатуралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго.

Правесці (праводзіць) дэнатуралізацыю.

жа́ласнік, ‑а, м.

Той, хто праяўляе жаласць да каго‑, чаго‑н.

інвекты́ва, ‑ы, ж.

Кніжн. Рэзкае выступленне, выпад супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад лац. invectiva oratio — лаянкавая прамова.]

кааптава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.

Правесці (праводзіць) кааптацыю.

караву́льшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто каравуліць, вартуе каго‑, што‑н.

мазану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Тое, што і мазнуць.

мацюка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Лаяць матам ​².