Куцяльга́ ’кульгавы чалавек’ (Нар. лекс.). Да *куцель «куцы). Параўн. крывель ’тс’. Словаўтварэнне: *куц‑ель‑га. Параўн. пуст‑ель‑га ’пусты чалавек’ (Дабр.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзіклі́вы

1. (застенчивый) ди́кий;

~вае дзіця́ — ди́кий ребёнок;

2. (угрюмый, избегающий общения) необщи́тельный, нелюди́мый;

дз. чалаве́к — нелюди́мый челове́к, нелюди́м;

3. (о животном) дича́щийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

праўдзі́вы правди́вый; (соответствующий действительности — ещё) и́стинный, по́длинный;

п. чалаве́к — правди́вый челове́к;

~вая апо́весць — правди́вая по́весть;

~вае адлюстрава́нне жыцця́ — правди́вое (и́стинное, по́длинное) отображе́ние жи́зни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ко́сны I (невосприимчивый к новому, отсталый) ко́сный;

к. чалаве́к — ко́сный челове́к;

~ныя по́гляды — ко́сные взгля́ды;

к. ро́зум — ко́сный ум

ко́сны II, см. касцявы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пісьме́нны

1. прил., прям., перен. гра́мотный;

п. чалаве́к — гра́мотный челове́к;

п. інжыне́р — гра́мотный инжене́р;

~нная рабо́та — гра́мотная рабо́та;

2. в знач. сущ. гра́мотный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

шчо́дры в разн. знач. ще́дрый;

ш. чалаве́к — ще́дрый челове́к;

~рыя дары́ — ще́дрые дары́;

ш. на абяца́нні — ще́дрый на обеща́ния;

~рай руко́й — не скупя́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

віду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае зрок, бачыць; проціл. сляпы. Відушчы чалавек. // Здольны бачыць. Адзіным, відушчым вокам дзед упіваецца ў глухамань ночы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віру́тнік, ‑а, м.

Разм. лаянк. Дрэнны, нікчэмны чалавек. — Нашто ён [Клышэўскі] нам, гэты вірутнік, гэты зброд? — крычаў Каетан, грукаючы кулаком па стале. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анархі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Прыхільнік анархізму, член арганізацыі анархістаў.

2. Разм. Чалавек, які не падпарадкоўваецца правілам вытворчай і грамадскай дысцыпліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глуша́к, ‑а, м.

Абл. Глухі чалавек, глушэц (у 2 знач.). — Ат, глушак! — шапнуў Данік на Лявона, і вось яны стаяць моўчкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)