непрыметны, і непрыкметны, .

  1. Такі, які цяжка заўважыць, прымеціць; нязначны.

    • Непрыметная крынічка.
    • Прайсці непрыметна (прысл.).
  2. Які не вылучаецца сярод іншых.

    • Н. чалавек.

|| наз. непрыметнасць, і непрыкметнасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нуда, , ж.

  1. Непрыемны душэўны стан, выкліканы немагчымасцю здзейсніць свае надзеі, жаданні; сум, туга.

  2. Нудны чалавек (разм.).

    • Эх ты, н. хадзячая!
  3. Паныласць, маркота, журба.

    • Чытаю нашумелы раман, — страшэнная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

валацу́га, , м.; , ж., (разм.).

  1. Бяздомны чалавек, які не мае пэўнага прыстанішча і заняткаў.

  2. Той, хто цягаецца абы-дзе, не працуе.

  3. Той, хто празмерна заляцаецца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дысідэнт, , м. (кніжн.).

  1. Той, хто адступае ад пануючага ў краіне веравызнання; вераадступнік.

  2. Чалавек, які не згодны з пануючай ідэалогіяй, які інакш мысліць.

|| ж. дысідэнтка, .

|| прым. дысідэнцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

першабытны, .

  1. Які мае адносіны да найстаражытнейшага перыяду гісторыі чалавецтва.

    • П. чалавек.
  2. перан. Які захоўвае першапачатковы стан.

    • Першабытная прырода (некранутая).
  3. перан. Дзікі, некультурны, адсталы.

    • Першабытныя норавы.

|| наз. першабытнасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прамалінейны, .

  1. Які размешчаны, ідзе па прамой лініі.

    • П. рух.
  2. перан. Шчыры і прамы, але пазбаўлены неабходнай гібкасці, аднабаковы.

    • П. чалавек.
    • П. адказ.
    • Дзейнічаць прамалінейна (прысл.).

|| наз. прамалінейнасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рэаліст1, , м.

  1. Мастак — паслядоўнік рэалізму (у 1 знач.).

    • Пісьменнік-р.
    • Мастак-р.
  2. Чалавек, які правільна ўлічвае ў сваёй дзейнасці ўмовы рэальнай рэчаіснасці.

    • Цвярозы р.

|| ж. рэалістка, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

туз, , м.

  1. Старшая ў кожнай масці ігральная карта з адным ачком.

    • Хадзіць з туза.
    • Бубновы т.
  2. перан., чаго або які. Багаты чалавек, высокапастаўленая, уплывовая асоба (разм.).

    • Фінансавыя тузы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ідэаліст, , м.

  1. Паслядоўнік ідэалістычнай філасофіі.

  2. Той, хто ідэалізуе, прыхарошвае рэчаіснасць (разм.).

  3. Чалавек, які ў сваім жыцці, паводзінах кіруецца ідэалістычнымі (гл. ідэалізм у 3 знач.) прынцыпамі.

|| ж. ідэалістка, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Бэ́йбас нехлямяжы чалавек, гультай’ (Касп.). Укр. бе́йбас ’дурань, вялікі нехлямяжы чалавек’, рус. дыял. бейбас ’дурань’. Таго ж паходжання, што і ба́йбас (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)