непрыметны, ✂ і непрыкметны, ✂.
-
Такі, які цяжка заўважыць, прымеціць; нязначны.
- Непрыметная крынічка.
- Прайсці непрыметна (прысл.).
-
Які не вылучаецца сярод іншых.
|| наз. непрыметнасць, ✂ і непрыкметнасць, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
нуда, ✂, ж.
-
Непрыемны душэўны стан, выкліканы немагчымасцю здзейсніць свае надзеі, жаданні; сум, туга.
-
Нудны чалавек (разм.).
-
Паныласць, маркота, журба.
- Чытаю нашумелы раман, — страшэнная н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
валацу́га, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).
-
Бяздомны чалавек, які не мае пэўнага прыстанішча і заняткаў.
-
Той, хто цягаецца абы-дзе, не працуе.
-
Той, хто празмерна заляцаецца да жанчын.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
дысідэнт, ✂, м. (кніжн.).
-
Той, хто адступае ад пануючага ў краіне веравызнання; вераадступнік.
-
Чалавек, які не згодны з пануючай ідэалогіяй, які інакш мысліць.
|| ж. дысідэнтка, ✂.
|| прым. дысідэнцкі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
першабытны, ✂.
-
Які мае адносіны да найстаражытнейшага перыяду гісторыі чалавецтва.
-
перан. Які захоўвае першапачатковы стан.
- Першабытная прырода (некранутая).
-
перан. Дзікі, некультурны, адсталы.
|| наз. першабытнасць, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
прамалінейны, ✂.
-
Які размешчаны, ідзе па прамой лініі.
-
перан. Шчыры і прамы, але пазбаўлены неабходнай гібкасці, аднабаковы.
- П. чалавек.
- П. адказ.
- Дзейнічаць прамалінейна (прысл.).
|| наз. прамалінейнасць, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
рэаліст1, ✂, м.
-
Мастак — паслядоўнік рэалізму (у 1 знач.).
-
Чалавек, які правільна ўлічвае ў сваёй дзейнасці ўмовы рэальнай рэчаіснасці.
|| ж. рэалістка, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
туз, ✂, м.
-
Старшая ў кожнай масці ігральная карта з адным ачком.
- Хадзіць з туза.
- Бубновы т.
-
перан., чаго або які. Багаты чалавек, высокапастаўленая, уплывовая асоба (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
ідэаліст, ✂, м.
-
Паслядоўнік ідэалістычнай філасофіі.
-
Той, хто ідэалізуе, прыхарошвае рэчаіснасць (разм.).
-
Чалавек, які ў сваім жыцці, паводзінах кіруецца ідэалістычнымі (гл. ідэалізм у 3 знач.) прынцыпамі.
|| ж. ідэалістка, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Бэ́йбас нехлямяжы чалавек, гультай’ (Касп.). Укр. бе́йбас ’дурань, вялікі нехлямяжы чалавек’, рус. дыял. бейбас ’дурань’. Таго ж паходжання, што і ба́йбас (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)