аку́кліванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. акуклівацца — акукліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрадме́чванне, ‑я, н.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апрадмечваць — апрадмеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абястлу́шчванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абястлушчваць — абястлусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аграма́джванне, ‑я, н.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аграмаджваць — аграмадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адазва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адазваць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. аддаць (у 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзічэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. адзічэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адму́чванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмучваць — адмуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдурваць — абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́сценне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. аблісцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)