◎ Пэ́рга ’пчаліны хлеб’ (гродз., Сцяшк. Сл.), пэрфа ’пярга’ (свісл., Сл. ПЗБ). “Абеларушаны” паланізм pierzga ’тс’ або pierzch ’пыл, луска’, гл. пярга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абмалаціцца, ‑лоціцца; зак.

1. Зрабіцца, стаць абмалочаным; вымалаціцца. Сам сабою хлеб не пасеецца, не сажнецца, не абмалоціцца.

2. Разм. Усё змалаціць, кончыць малацьбу. Калгас своечасова абмалаціўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

булачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да булачных вырабаў.

2. у знач. наз. булачная, ‑ай, ж. Магазін, у якім прадаюцца хлеб, булкі і кандытарскія вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выгаладацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Захацець есці, прагаладацца. [Хлопцы] так выгаладаліся, што як бач апаражнілі міску салодкай кашы і да крошкі з’елі духмяны, прыпраўлены кменам хлеб. Корзун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзольны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падзолу. // Разм. Які падобны на падзол. На стале лусту хлеба паклаў. Хлеб, як скіба падзольная, Чэрствы і шэры. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакрышыцца, ‑крышыцца; зак.

Раскрышыцца, разламацца цалкам або часткова. Хлеб пакрышыўся. ▪ Баёк механічнага бура, які здольны быў правіць тоўстую .. сталь, адскочыў ад сцяны і пакрышыўся. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпечы дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Прыгатаваць пячэннем.

    • Пякарня выпекла тону хлеба.

  2. Добра прапячы.

    • Хлеб не выпечаны.

  3. Расходаваць у працэсе пячэння.

    • В. ўсё цеста.

  4. Знішчыць агнём, жарам, кіслатой.

    • В. бародаўку.

  5. Выпаліць на чым-н. (знак, кляймо).

    • В. кляймо

|| незакончанае трыванне: выпякаць.

|| назоўнік: выпеканне і выпечка.

|| прыметнік: выпячны.

  • Выпячныя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

звезці дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Возячы, даставіць куды-н., перавезці (пра ўсё, многае).

    • З. каменне ў кучу.
    • З. хлеб з поля.

  2. Везучы, перамясціць зверху ўніз.

    • З. воз з гары.

  3. Ад’язджаючы, непрыметна ўзяць з сабой і адвезці куды-н.

    • Паехаў і кнігу звёз.

|| незакончанае трыванне: звозіць.

|| назоўнік: звоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карава́й м.

1. бо́хан, -на м., буха́нка, -кі ж.;

2. (свадебный хлеб) карава́й, -ва́я м.;

сва́дебный карава́й вясе́льны карава́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

affliction

[əˈflɪkʃən]

n.

1) боль -ю m.; згрызо́та, паку́та f.

2) го́ра n., бяда́ f.; няшча́сьце n.

the bread of affliction — го́ркі хлеб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)