арке́стравы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да аркестра (у 1 знач.). Аркестравае суправаджэнне. Аркестравы ансамбль.
2. Прызначаны для выканання аркестрам, напісаны для аркестра. Аркестравы твор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алегрэ́та,
1. прысл. У тэмпе менш хуткім, чым алегра.
2. нескл., н. Музычны твор або яго частка ў такім тэмпе. Алегрэта з 7‑ай сімфоніі Бетховена.
[Іт. allegretto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канта́біле,
1. прысл. Пявуча (для абазначэння характару выканання музычных твораў).
2. нескл., н. Пявучасць, напеўнасць мелодыю, а таксама музычны твор або частка яго, якія выконваюцца пявуча.
[Ад іт. cantabile — пявуча.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кінафі́льм, ‑а, м.
Твор кінамастацтва, прызначаны для дэманстрацыі на экране; кінакарціна. Навукова-папулярны кінафільм. Кінафільм для дзяцей.
•••
Панарамны кінафільм — кінафільм, створаны спосабам панарамнай кіназдымкі (гл. кіназдымка).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піцыка́та,
Спец.
1. прысл. Шчыпком, пальцам, а не смычком (пра ігру на смычковым музычным інструменце).
2. нескл., н. Музычны твор, які разлічаны на выкананне такім спосабам.
[Іт. pizzicato.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
composition [ˌkɒmpəˈzɪʃn] n.
1. склад, саста́ў;
the chemical composition of the atmosphere хімі́чны склад атмасфе́ры
2. твор, сачыне́нне, кампазі́цыя
3. склада́нне, састаўле́нне, пабудо́ва, злучэ́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Стварэ́нне ‘жывая істота, усё жывое’ (ТСБМ, Ласт., Гарэц., Касп., Сл. ПЗБ, Стан., Сержп. Прымхі). Ужыванне назоўніка стварэ́нне ‘тварэнне, твор’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Стан.) ад дзеяслова ствары́ць (гл. тварыць) у спецыяльным значэнні ‘створанае Богам’. Параўн. польск. stworzenie з аналагічным значэннем, якое, згодна з Сяткоўскім (Басай-Сяткоўскі, Słownik, 347), лічыцца семантычным багемізмам. Запазычаннем з чэшскай лічыцца польск. stworzyciel ‘тварэц’ (там жа), параўн. таксама ствары́цель ‘тс’ (Нас., Ласт., Гарэц., Стан.), укр. створи́тель ‘тс’, старое макед. створител ‘тс’. Як самастойныя ўтварэнні можна разглядаць створы́цца ‘зрабіцца’ (ТС), стварэ́нне ‘твар, вобраз, выгляд’; стварэння ні знаіць (пра бруднага, замурзанага) (Скарбы), стварэ́нец ‘чалавечая істота’ (Стан.), стварэ́ц ‘творца’ (Ласт.), створ ‘твор’ (Гарэц.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аперэ́та, -ы, ДМ -рэ́це, мн. -ы, -рэ́т, ж.
1. Музычны камедыйны твор, у якім спевы чаргуюцца з размовай і танцамі.
2. Пастаноўка такога твора на сцэне.
Іграць у аперэце.
3. Тэатр, у якім ставяцца музычна-вакальныя творы камедыйнага характару.
|| прым. аперэ́тачны, -ая, -ае.
А. акцёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
bagatelle
[,bægəˈtel]
n.
1) драбні́ца f., глу́пства n.
2) род білья́рду
3) каро́ткі музы́чны твор лёгкага жа́нру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dedicate
[ˈdedɪkeɪt]
v.t.
1) прысьвяча́ць (кні́гу, твор)
2) прызнача́ць (па́мяці каго́-чаго́)
3) урачы́ста адкрыва́ць (мост, буды́нак)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)