natürlich
1.
a
1) прыро́дны, натура́льны
2) натура́льны, сапра́ўдны
~e Blúmen — жывы́я кве́ткі
3) натура́льны, нарма́льны
das ist die ~ste Sáche der Welt — гэ́та зусі́м [ца́лкам] натура́льна
4) натура́льны, про́сты
éine ~e Pérson — юрыд. фізі́чная асо́ба
ein ~er Mensch — про́сты чалаве́к
ein ~es Wésen háben — трыма́ць сябе́ про́ста [натура́льна]
2.
adv натура́льна, вядо́ма, зразуме́ла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
я́сна прысл разм, я́сны
1. klar;
я́снае не́ба klárer [héller] Hímmel;
я́снае надво́р’е héiteres [fréundliches] Wétter;
2. перан (зразумелы, просты) déutlich, klar;
я́сна гавары́ць klar [verständlich] spréchen*;
я́сна разуме́ць gut verstéhen*;
зрабі́цца больш я́сным klárer wérden, an Klárheit gewínnen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пражані́на ’ежа, прыгатаваная з тушанага мяса і сала, падкалочаная мукой, або без мукі’ (ТСБМ, Касп., Мік., Шн. 3), ’што-небудзь смажанае ў густым соусе’ (Мядзв.), пражо́нка, пряжо́нка ’смажанае сала’ (Мат. Маг.), ’каласы, смажаныя на агні’ (Мат. Гом.) ’мачанка’ (Шатал.), пражэ́ня ’просты сялянскі соус’ (Нас.). Рус. пря́женик ’выраб з цеста, смажаны ў масле’, пря́женица ’яечня на патэльні або ў латку’, укр. пря́жанка ’адтопленае малако’, пряже́ня ’яечня з малаком’, польск. prażucha ’ежа з запаранай грачанай або жытняй мукі з салам’, чэш. praženka ’запраўлены суп’. Да пра́жыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скро́мны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, што не любіць хваліцца сваімі заслугамі; не ганарысты. І прывітаю разам шчыра Адданых партыі людзей — Тых скромных носьбітаў ідэй, Што нам прыносяць радасць міру. Колас.
2. Стрыманы, умераны; прыстойны ў жыцці, паводзінах. У адзенні ёсць прыкметы, І па ім відаць ваш густ: Скромны — скромна і адзеты... Непачаловіч. [Пані Мар’я:] — Маю такую дзяўчыну, вельмі бедных бацькоў. Скромная, маладая і нават прыгожая. Бядуля.
3. Які нічым не вызначаецца, просты, звычайны. Адны ў дрыгве карчуюць гаць — Паўзуць уверх карчы, Другія вараць у катлах Іх скромныя харчы. Купала. Быт Ваўковічаў быў вельмі просты, нават скромны. Васілевіч. // Звычайны, радавы (пра пасаду, работу і пад.). Там .. [Юткевіч] будзе скромным, непрыкметным настаўнікам гімнастыкі. Мікуліч. // Не яркі, не рэзкі (пра фарбы і пад.). Як рада ты жыццю нявольна, Уся пад срэбнаю расой Са стужкай скромнай між касой. Багдановіч.
4. Невялікі, нязначны. Хопіць подзвігаў і на вашу долю. А зараз пачнём з самага скромнага, — і .. [Лясніцкі] накіраваў .. [Маеўскую] ў якасці прапагандыста ў далёкую вёску. Шамякін. Фарсавыя моманты і прыёмы .. адыгрываюць у п’есах Марцінкевіча вельмі скромную ролю. Ярош.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дасту́пны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, да якога можна прайсці, падысці. Глухое, даступнае толькі заядлыя рыбакам,.. [возера] сягоння стала зборышчам людзей. Арочка. // Адкрыты для зроку. Даступны для назірання.
2. Магчымы, пасільны для ўсіх, многіх. Даступныя цэны.
3. Лёгкі для разумення, даходлівы. Перадаць думку ў даступнай форме. □ Купала па-майстэрску перадае старажытны тэкст у форме, лёгка даступнай нашаму мастацкаму ўспрыманню. Палітыка.
4. Які лёгка выклікае прыхільнасць да сябе; просты, абыходлівы. Невысокі, кучаравы, у панто[ф]лях і чорнай рабочай кашулі, .. [К. Чорны] быў увесь нейкі хатні, даступны. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
profane
[prəˈfeɪn]
1.
adj.
1) сьве́цкі, нерэлігі́йны
2) богазьневажа́льны, блюзьне́рскі
profane language — блюзьне́рскія сло́вы
3) про́сты, вульга́рны
the profane rites of savages — про́стыя абра́ды дзікуно́ў
2.
v.t.
прафанава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rustic
[ˈrʌstɪk]
1.
adj.
1) вяско́вы, сяля́нскі
2) про́сты
rustic speech and ways — про́стая мо́ва й звы́чкі
3) гру́бы, нявы́хаваны
2.
n.
вяско́вец -ўца m., селяні́н -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
áufrecht
1.
a
1) прамы́; про́сты
2) праўдзі́вы, адкры́ты
3) юрыд. які́ ма́е зако́нную сі́лу
2.
adv пра́ма, старчко́м, вертыка́льна
den Kopf ~ hálten* — го́рда трыма́ць галаву́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
расказа́ць, ‑кажу, ‑кажаш, ‑кажа; зак., што, аб чым, пра каго, што, з дадан. сказам і без дап.
Вусна апісаць, паведаміць пра якія‑н. падзеі (што‑н. бачанае, чутае і пад.). [Дзед Талаш] раскажа камандзіру і пра свой план нападу — гэты план смелы і просты і страты ў людзях не будзе. Колас. [Настаўніца:] — Ну, раскажы мне, Данік, як ты цяпер вучышся? За што двойку атрымаў? Брыль. // Пераказаць прачытанае або пачутае. Расказаць казку. □ [Андрушка:] — А хочаш — я табе кніжку раскажу? Вох, цікавая! Лобан. // Разм. Прачытаць напамяць. Расказаць верш. Расказаць урывак з аповесці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
common
[ˈkɑ:mən]
1.
adj.
1) супо́льны
common interest — супо́льныя зацікаўле́ньні
2) агу́льны, агу́льнапрыня́ты
by common consent — за агу́льнай зго́дай
common knowledge — агу́льнае ве́дама
3) грама́дзкі, публі́чны
common land — грама́дзкая пасе́ка
4) звыча́йны, про́сты, паспалі́ты
common man — звыча́йны, про́сты чалаве́к
5) про́сты, грубы́
common speech — про́стая, груба́я мо́ва
6)
агу́льны
common gender — агу́льны род
common noun — агу́льны назо́ўнік
2.
n.
1) супо́льнае n.
2) звы́чайнае n.
to have nothing in common — ня мець нічо́га супо́льнага
3) агу́льнаграма́дзкая зямля́
4) про́стыя лю́дзі
5) агу́льная стало́ўка (для студэ́нтаў)
the Commons = the House of Commons — ні́жняя пала́та брыта́нскага й канады́йскага парлямэ́нту
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)