слі́зкі, -ая, -ае.
1. Гладкі, такі, на якім цяжка ўтрымацца, устаяць або які цяжка ўтрымаць.
С. паркет.
С. грыб.
2. перан. Ненадзейны, небяспечны, які мае ў сабе нейкую няпэўнасць, двухсэнсавасць.
Слізкую дарогу ты выбраў у жыццё.
Слізкая тэма.
3. Пакрыты сліззю.
Слізкія лісточкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
zalesiony
zalesion|y
лясісты, пакрыты лесам;
~е wzgórza — лясістыя ўзгоркі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Пстрака́ты ’пакрыты плямамі’ (Інстр. 2), ’стракаты, пярэсты’ (парыц., Некр.). З польск. pstrokaty ’тс’; паводпе Банькоўскага (2, 958), кантамінацыя pstry ’шматколерны’ і strokaty ’пярэсты’. Гл. стракаты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ненакры́ты, ‑ая, ‑ае.
Які не закрыты, не пакрыты чым‑н. зверху. Уздоўж пакойчыка ненакрыты даўгаваты стол, вакол стала гнутыя венскія крэслы. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плю́шавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да плюшу. Плюшавая фабрыка. // Зроблены з плюшу або пакрыты плюшам. Плюшавая дарожка. Плюшавы мішка. Плюшавая канапа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагумава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прагумаваць.
2. у знач. прым. Насыпаны, пакрыты гумавай сумессю, з гумавай праслойкай. Прагумаваны плашч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асы́паны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад асы́паць.
2. у знач. прым. Разм. Пакрыты высыпкай, болькамі (пра твар, губы і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перламу́тр, ‑у, м.
Каштоўнае цвёрдае рэчыва з пералівістай афарбоўкай, якім пакрыты ўнутры некаторыя ракавіны і якое служыць для ўпрыгожанняў і дробных вырабаў.
[Ням. Perlmutter ад Perle — жамчужына і Mutter — маці.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абледзяне́лы, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты лёдам. Агні па-незвычайнаму іскрыліся за абледзянелымі шыбамі акна. Галавач. Панура абвіслі да самай зямлі абледзянелыя галінкі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абме́рзлы, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты лёдам; абледзянелы. Вецер звінеў галінамі абмерзлага клёна, скуголіў і свістаў у шчылінах паркана, у дзіравай страсе хлява. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)